Tutamadım kendime verdiğim sözü yine. Aklımın dallarında yuva yapmış sustuğum herşey. Cevaplarını bulduğum herşey gibi yitip gidiyor şu geçmek bilmeyen zaman.
Firar...!
Evet, Firardı senin yaptığın. "Biz"den firar ettin "sen". Zamanını söyleyemem ama, adımını attığın an anlamalıydım diye de hayıflanırım.
Yazık...!
Evet, yazık ettin sen! Gönüllerce yol katettikten sonra Karşıma geçip, salıverdin üzerime "umutlarını ! " Neden yaptın! Madem , milatlarca yıl sonra dahi olsa Firar edecektin, neden yaptın, ne demeye saldın o umutları üzerime! Biliyorum herşeyi , sus! kıpırdamasın dudakların !
Bilme...!
Evet , bilme ne kadar aciz kaldığımı , ve , bilme sensizliğin sularında boğulduğumu. Gönüllerce yol katettikten sonra neden sindirdin kokunu aklımın gamzesine! O çukurda hapis kaldım ben! Bilme!
Bakamıyorum aynaya artık, kimin için hazırlayacağım ki saçlarımın lülesini! Yoksun ki! Geldin mi ki?! Birde , gönüllerce yol katettikten sonra soruyorsun "Bu bir Gerçek mi?" diye!
Gerçek...!
Evet, gerçek / ti... gözlerinin rengi kadar, yalın/yalnız/ayak koştuğun kadar, girip/çıktığın kadar benden başka her gönüle, ve! ve döndüğün kadar buz tutmuş kollarıma! Gerçekti evet! Biliyordum! Biliyordum, çırılçıplak kalacaktı "umut"larım o ilk adımı attığında! Ah kafam..! Ah akılsız başım!
Gözlerim, saçlarımı alnımdan geriye atışım, en onulmaz gerçeğim, bitmek tükenmek bilmeyen hasretim!!!!!!!!!!!!!!!!
Artık çok geç..Sende biliyorsun, uzaklar ve ....
Bilmece'msin..
Geç kalmışlığımın öfkesi
Yaptığım her hatanın sebebi
Gördüğüm renklerin en güzelisin biliyorum.
Çıkar beni bu karanlıktan
Yitip gidiyorum...
Firar...!
Evet, Firardı senin yaptığın. "Biz"den firar ettin "sen". Zamanını söyleyemem ama, adımını attığın an anlamalıydım diye de hayıflanırım.
Yazık...!
Evet, yazık ettin sen! Gönüllerce yol katettikten sonra Karşıma geçip, salıverdin üzerime "umutlarını ! " Neden yaptın! Madem , milatlarca yıl sonra dahi olsa Firar edecektin, neden yaptın, ne demeye saldın o umutları üzerime! Biliyorum herşeyi , sus! kıpırdamasın dudakların !
Bilme...!
Evet , bilme ne kadar aciz kaldığımı , ve , bilme sensizliğin sularında boğulduğumu. Gönüllerce yol katettikten sonra neden sindirdin kokunu aklımın gamzesine! O çukurda hapis kaldım ben! Bilme!
Bakamıyorum aynaya artık, kimin için hazırlayacağım ki saçlarımın lülesini! Yoksun ki! Geldin mi ki?! Birde , gönüllerce yol katettikten sonra soruyorsun "Bu bir Gerçek mi?" diye!
Gerçek...!
Evet, gerçek / ti... gözlerinin rengi kadar, yalın/yalnız/ayak koştuğun kadar, girip/çıktığın kadar benden başka her gönüle, ve! ve döndüğün kadar buz tutmuş kollarıma! Gerçekti evet! Biliyordum! Biliyordum, çırılçıplak kalacaktı "umut"larım o ilk adımı attığında! Ah kafam..! Ah akılsız başım!
Gözlerim, saçlarımı alnımdan geriye atışım, en onulmaz gerçeğim, bitmek tükenmek bilmeyen hasretim!!!!!!!!!!!!!!!!
Artık çok geç..Sende biliyorsun, uzaklar ve ....
Bilmece'msin..
Geç kalmışlığımın öfkesi
Yaptığım her hatanın sebebi
Gördüğüm renklerin en güzelisin biliyorum.
Çıkar beni bu karanlıktan
Yitip gidiyorum...
