bir insan izliyorum durgun ve çaresiz
geziyor dolaşıyor ama hayatın tadı yok onda
üstelik olgun yakışıklı kahraman ve sessiz
çalışıyor para kazanıyor hayatın tadı yok onda
bazen görüyorum onu rüya alemine dalmış gibi
bazan yanına varıyorum öğrenmek için derdini
soruyorum noolur anlat içini dolduran sevgini
konuşmuyor susuyor ve kahrediyor kendini
ve o kızı bekliyor her zamanki geçtiği yerde
kız çok güzel belkide düşündüğü yüksekte
öyle bakıyor ki bir his yükseliyor yürekte
kız geçip gidiyor hissediyorum çaresizliğini
sevmek elbette ki suç değil fakat anlayabilene
kölesi olunur belki de bir içten sevgiyi verene
o bunları biliyor ve kızıyor nasihatlar edene
ve içinde yanan aşk meyhanelerde hep içiriyor
