yıllarca küllenmiş monoton bir yaşantım vardı,
her şeyi tattığımı, bildiğimi sanırdım ben.
bir gün sen çıkınca karşıma,
yeniden açan gülleri keşfettim ben.
hayatımda ne roman, ne şiir yazdım,
bu işi ancak şairler bilir sandım.
seninle bir bütün olup denizler üstünde gezdim,
işte o gün ben sevgiyi yüreğimde sezdim.
hem şair oldum hem yazar,
değmesin diye yakardım, ilişkimize nazar.
perşembenin gelişi çarşambadan belli olurmuş,
ben bir mecnun şeref sevdan ile kudurmuş.
seni yazıyorum kudurmuş kalbime,
seni yazıyorum kudurmuş benliğime,
seni yazıyorum kudurmuş dünyama,
seni yazıyorum tertemiz hülyama
seni üzmek bana ızdırap veriyor,
ne olur üzülüp ağlama,yüreğini dağlama
en büyük arzum ne olursa olsun,
unutmayacağım gibi ne olur sen de unutma.
