Artık hiç bir şeyi duyumsamıyorum
Artık özlemeyeceğim belki hiçbir şeyi
Belki hiç acı çekmeyeceğim
Beklemeyceceğim hiç kimseyi
Hiç heyecenlanmayacağım
Hiç kalbim atmayacak
Hiç yürekten gelmeyecek gözyaşlarım,
Yüreğimin telleri titremeyecek
Pişmanlık duymayacağım
Hiç bir şeyi merak etmeyeceğim
Okuduğum satırları algılamayacağım,
Gülmekten yaş gelmeyecek gözlerimden,
Çay içmek eskisi gibi keyif vermeyecek_sahi benim tat alma duyum nerde?_
Farketmeyeceğim olup bitenleri,
Farkında olmayacağım yeni hayatların,
Ne bir arkadaşımın araması
Ne de yeni bir iş bulmam
sevindirmeyecek beni
Korkularım olmayacak,
Titremeyeck içim soğuktan,
İçim ısınmayacak mutluluktan,
Bir bakıştan....
Kendime sorular sormayacağım
Çıkmayacağım yeni yolculuklara
Yorulmayacağım geleceği düşünmekten,
Bundan sonra ne olacak hayatımda?,
Ben ne olacağım diye düşünüp
Ürkmeyeceğim kendimden
Ürpermeyeceğim üstüm açıldığında,
Biriktirdiğim kitapları okuyabilecemiyimdiye düşünp
Hayıflanmayacağım
Acımayacağım onlara verdiğim paralara...
Uykularım derin kesintisiz,
Sabahlarım umutlu olmayacak
Annemsiz bir hayatı düşlemekten çekinmeyeceğim!
Kardeşimin de benim gibi olmasından endişe etmeyeceğim!
Kendime dönememe korkutmayacak beni,
Hayata'sensiz' devam etmek ve de...
Bunları bile düşünmeye üşenenbir 'hiçim' çünkü ben;
Bir hiç!
Öyle bir hiçlik ki bu;
Hiç kimse bu kadar 'hiç' olamamıştır dünyada
Öyle bir boşluktayım ki,
Daha önce kimse düşmemiştir böylesi bir boşluğa,
Öyle bir kuyu ki içimdeki,
Hiç kimse tanışmamıştır benden önce böyle bir karanlıkla
O kadar kapalı ki algılarım,
Daha önce hiç kimse bu kadar kör,
sağır, dilsiz,duygusuz olmamıştır
Öyle bir 'hiçim' ki ben
'hiç'liğini anlatacak dermanı kaleminde bulamayacak,
Bunu ifade edecek kelimeleri bilemeyecek kadar'hiçim'!
İşte ben böyle bir 'hiçim'
'Hiçliğinden hiç usanmayan,
Onunla uzlaşan bir 'hiçim'...
Artık özlemeyeceğim belki hiçbir şeyi
Belki hiç acı çekmeyeceğim
Beklemeyceceğim hiç kimseyi
Hiç heyecenlanmayacağım
Hiç kalbim atmayacak
Hiç yürekten gelmeyecek gözyaşlarım,
Yüreğimin telleri titremeyecek
Pişmanlık duymayacağım
Hiç bir şeyi merak etmeyeceğim
Okuduğum satırları algılamayacağım,
Gülmekten yaş gelmeyecek gözlerimden,
Çay içmek eskisi gibi keyif vermeyecek_sahi benim tat alma duyum nerde?_
Farketmeyeceğim olup bitenleri,
Farkında olmayacağım yeni hayatların,
Ne bir arkadaşımın araması
Ne de yeni bir iş bulmam
sevindirmeyecek beni
Korkularım olmayacak,
Titremeyeck içim soğuktan,
İçim ısınmayacak mutluluktan,
Bir bakıştan....
Kendime sorular sormayacağım
Çıkmayacağım yeni yolculuklara
Yorulmayacağım geleceği düşünmekten,
Bundan sonra ne olacak hayatımda?,
Ben ne olacağım diye düşünüp
Ürkmeyeceğim kendimden
Ürpermeyeceğim üstüm açıldığında,
Biriktirdiğim kitapları okuyabilecemiyimdiye düşünp
Hayıflanmayacağım
Acımayacağım onlara verdiğim paralara...
Uykularım derin kesintisiz,
Sabahlarım umutlu olmayacak
Annemsiz bir hayatı düşlemekten çekinmeyeceğim!
Kardeşimin de benim gibi olmasından endişe etmeyeceğim!
Kendime dönememe korkutmayacak beni,
Hayata'sensiz' devam etmek ve de...
Bunları bile düşünmeye üşenenbir 'hiçim' çünkü ben;
Bir hiç!
Öyle bir hiçlik ki bu;
Hiç kimse bu kadar 'hiç' olamamıştır dünyada
Öyle bir boşluktayım ki,
Daha önce kimse düşmemiştir böylesi bir boşluğa,
Öyle bir kuyu ki içimdeki,
Hiç kimse tanışmamıştır benden önce böyle bir karanlıkla
O kadar kapalı ki algılarım,
Daha önce hiç kimse bu kadar kör,
sağır, dilsiz,duygusuz olmamıştır
Öyle bir 'hiçim' ki ben
'hiç'liğini anlatacak dermanı kaleminde bulamayacak,
Bunu ifade edecek kelimeleri bilemeyecek kadar'hiçim'!
İşte ben böyle bir 'hiçim'
'Hiçliğinden hiç usanmayan,
Onunla uzlaşan bir 'hiçim'...
