KALPTEN KALBE EYLÜL TANELERİ
sevgilim…
bu ilk aşk sana
bu ilk ölüm bana…
düş bozumundayım salkım salkım*
verdim kanatlarımı bir martıya
son kez öpüyorum seni…
korkma!
serin tut yüreğini*
bundan böyle
hiçbir ırmak taşıyamaz bedenimi
unutmam...unutamam yeminimi
“Eylül’ü sen
seni Eylül
bileceğim ömrümce...”
al!
sende kalsın
ikimizi bir yıkayan iksir.
nasılsa*
kurutacak damarlarımı
çölden yıllar*
dökülecek göğümden
yeni yetme yıldızlar*
düşeceğim;
kendileşmenin kuyusuna
sesli harfler dününe kilitli*
sessizler dilimde uçurtma.
ereceğim kör karanlığıma
gözlerimden önce...
sensiz...
kim bilir
kaç karat zifir sayılacak
safkan geceler…
bulutuna yağacak
yağmurlarım*
sekip gidecek önümden
varolmanın mihenk taşları…
kapanacak tarihine
sığındığım kaleler...
örtülecek üstüme
kabuslarımdan gerdiğim perde…
zıpkınlar delecek yüreğimi
iki denizin birleşemediği yerde...
ateşinden geçe geçe
küllenecek iç bakışmaları*
batık bir ada kalacağım
bilinmezliğin haritasında…
belki de o an
teslim olacağım çığına biriken karlara
hattatı akrep olan intiharlara...
dur! sakın ağlama
kırılmasın gözlerindeki ayna
iç hayat pınarından kana kana.
sözüm söz
Eylül’ü sen
seni Eylül
bileceğim ömrümce...
