Yaşlı bir bey sabah erken evinden çıkmış, yolda ilerlerken bir bisikletlinin kendisine çarpması ile yere yuvarlanmış ve hafif şekilde yaralanmış. Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar.
Hemşireler adamcağızın yarasına pansuman yapmışlar ama "biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini' söylemişler. Yaşlı bey huzursuzlaşmış, "acelesi olduğunu, röntgen istemediğini" söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin sebebini sormuş. Adamcağız da "karım huzur evinde kalıyor, her sabah onunla kahvaltı etmeye giderim, geç kalmak istemiyorum" demiş. 'Karınızın siz gecikince merak edeceğini düşünüyorsunuz herhâlde" demiş hemşire.
Adam üzgün bir ifâde ile "ne yazık ki karım Alzheimer hastası ve benim kim olduğumu bilmiyor" demiş. Hemşireler hayretle "mâdem sizin kim olduğunuzu bilmiyor, neden her gün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz" demişler.
Adam buruk bir sesle "ama ben onun kim olduğunu biliyorum" demiş.
Hemşireler adamcağızın yarasına pansuman yapmışlar ama "biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini' söylemişler. Yaşlı bey huzursuzlaşmış, "acelesi olduğunu, röntgen istemediğini" söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin sebebini sormuş. Adamcağız da "karım huzur evinde kalıyor, her sabah onunla kahvaltı etmeye giderim, geç kalmak istemiyorum" demiş. 'Karınızın siz gecikince merak edeceğini düşünüyorsunuz herhâlde" demiş hemşire.
Adam üzgün bir ifâde ile "ne yazık ki karım Alzheimer hastası ve benim kim olduğumu bilmiyor" demiş. Hemşireler hayretle "mâdem sizin kim olduğunuzu bilmiyor, neden her gün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz" demişler.
Adam buruk bir sesle "ama ben onun kim olduğunu biliyorum" demiş.
