Bilimadamlarının yüzyıllardır çözemediği bir sır var: Ay yanılsaması! Ay'la ilgili hemen hemen herşey biliniyor ama bu soruya cevap bulunamadı. İşte teoriler:
Dolunay, ufukta kocaman görünürken, yükseldikçe küçülüyor. Uzmanlar ise hâlâ bunun nedenini araştırıyor
Uzayın fethi yolunda göz kamaştırıcı adımlar atan, Ay'a ayak basan, Mars'a uzay aracı gönderen insanoğlu, dünyanın uydusuyla ilgili basit gibi gözüken bir sırrı hâlâ çözemedi. Bilim adamlarının kafalarını asırlardır meşgul eden soru şu:
Dolunay neden ufuk çizgisindeyken, göğün en tepesinde olduğu andaki halinden daha büyük görünür? Ay neden farklı konumlarda farklı büyüklükte algılanır? Ayın 1987'den bu yana ilk kez yatay görüş çizgisine bu kadar yakın olması, bu sonuçsuz kalan tartışmayı yeniden alevlendirdi.
İşte 2 teori
1913'te Mario Ponzo tarafından ileri sürülen 'Ponzo İlüzyonu' teorisi. Buna göre, insan beyni boyut algılamasını arka planla karşılaştırarak yapıyor. Bu mantıkla Ay, ufuk çizgisindeyken yerdeki bina ve ağaç siluetleri referans olarak alındığında, çok büyük olarak algılanıyor. Bu teori, böyle referans noktaları olmayan pilotların Ay'ı büyük görme nedenini açıklamıyor.
İkinci teori, beynin gökyüzünü küre şeklinde değil, düzleşmiş bir kubbe olarak algıladığı varsayımına dayanıyor. Başımızın üzerindeki nesneler, mesela tepemizdeki bir kuş aynı uzaklıkta olsa da ufukta uçana göre yakın gözüküyor. Ay ufukta olunca da beynimiz, büyüklük ve uzaklığını yanlış hesaplıyor.
Dolunay, ufukta kocaman görünürken, yükseldikçe küçülüyor. Uzmanlar ise hâlâ bunun nedenini araştırıyor
Uzayın fethi yolunda göz kamaştırıcı adımlar atan, Ay'a ayak basan, Mars'a uzay aracı gönderen insanoğlu, dünyanın uydusuyla ilgili basit gibi gözüken bir sırrı hâlâ çözemedi. Bilim adamlarının kafalarını asırlardır meşgul eden soru şu:
Dolunay neden ufuk çizgisindeyken, göğün en tepesinde olduğu andaki halinden daha büyük görünür? Ay neden farklı konumlarda farklı büyüklükte algılanır? Ayın 1987'den bu yana ilk kez yatay görüş çizgisine bu kadar yakın olması, bu sonuçsuz kalan tartışmayı yeniden alevlendirdi.
İşte 2 teori
1913'te Mario Ponzo tarafından ileri sürülen 'Ponzo İlüzyonu' teorisi. Buna göre, insan beyni boyut algılamasını arka planla karşılaştırarak yapıyor. Bu mantıkla Ay, ufuk çizgisindeyken yerdeki bina ve ağaç siluetleri referans olarak alındığında, çok büyük olarak algılanıyor. Bu teori, böyle referans noktaları olmayan pilotların Ay'ı büyük görme nedenini açıklamıyor.
İkinci teori, beynin gökyüzünü küre şeklinde değil, düzleşmiş bir kubbe olarak algıladığı varsayımına dayanıyor. Başımızın üzerindeki nesneler, mesela tepemizdeki bir kuş aynı uzaklıkta olsa da ufukta uçana göre yakın gözüküyor. Ay ufukta olunca da beynimiz, büyüklük ve uzaklığını yanlış hesaplıyor.
