Java ile Programlama (24 Bölümlük Ders)
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Bu sınıf içinde Deneme isimli bir metod tanımladım. Amacım, bu metodu başka bir sınıf içinden çağırmak. Bu amaçla Diger isimli başka bir sınıfı Diger.java isimli dosya içinde aşağıdaki gibi tanımladım.[/FONT]
public class Diger
{
public static **** main(String[] args)
{
JavaDunyam jd=new JavaDunyam();
jd.Deneme();
}
}
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Burada yaptğımı aslında C# ile yaptığım şeylerin aynısı. JavaDunyam sınıfı için bir nesne tanımladım. Sonrada nokta notasyonunu kullanarak, Deneme isimli metodu çağırdım. Şimdi bu kodları yeniden derleyip Diger isimli programımızı bir çalıştıralım. Bakalım herşey yolunda gidecek mi?[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Daha güzel bir sonuç olamazdı. Sanıyorumki Java�yı öğrenmeye çalışırken çok zevk alacağım. Bakalım daha neler neler var. Kahvem bitmiş. Sanırım bir ara verme vakti. Bir sonraki kahve molasında bakalım neler olucak. [/FONT]
Geçtiğim hafta boyunca, Java ile ilgili kaynakları ve dökümanları incelemeye devam ettim. Her programlama dili için olmassa olmaz gerekli olan bir takım temel bilgileri araştırıyordum. Bunlar bir programcı için, dilin temel kullanımında ihtiyacı olduğu materyallerdir. Genelde her programlama dili için bunlar gereklidir. Ancak elbette bunlar programlama dilleri arasında farklılık gösterebilir. Bahsettiğim konu, değişkenler, koşullu ifadeler ve döngüler. Bu kahve molasında bunları işlemeye çalışacağım.
Java programlama dilinde değişkenlerin neler olduğunu bir tablo halinde hazırladım. Genelde programlama dilllerinde bu tip değişken tipleri hep tablolar halinde sunulur. Değişkenleri sıkça kullandıkça, bunların alt sınır, üst sınır ve alan büyüklükleri gibi bilgileri zamanla unutabiliriz. Şahsen ben hep unuturum. Ancak programlarımızı hazırlarken nerede en uygun değişken kullanılır bunuda bilmek isteriz. Ben oldum olası bu tip tabloları ezberleyemem. Zaten ezberleme taraftarı değilim. O nedenle bir sürü not defterim vardır ve taşıdığım çanta genelde ağır olur. Java dilinde kullanılan değişkenler içinde aynı şeyleri hissediyorum. Sanıyorumki bir tablo hazırlayacağım ve bunun güzel bir karton baskısını yanımda taşıyacağım.
Esasen Java dilinde, değişkenler, temel veri tipleri olarak anılırlar. Bu anlamda Java’da iki veri tipi olduğunu söyleyebiliriz. Değişkenlerin tanımanması için kullanılan Temel Veri Tipleri(Primitive) ve nesnelerin tanımlanması için kullanılan Referans Tipleri. C# dilinde’de bu böyledir zaten. Temel veri tipinden elde edilen değişkenler, bellekte yığın adı verilen bir bölgede tutulurlar. Oysa referans tiplerin tutuluş şekli daha farklı. Referans tipinden bir nesne, sahip olduğu üyülerin tutulduğu bellek bölgesindeki alanların başlangıç adresine işaret ederki bu tip nesneler yığında tutulurken, sahip oldukları içerik öbekte tululur. Java programlama dilinde Temel Veri Türleri aşağıdaki tabloda olduğu gibidir.
Görüldüğü gibi temel veri tipleri bunlar. Aslında bu tabloda birde alt aralık ve üst aralık bilgilerinin olması gerekiyordu. Ancak bunlar genelde kaynaklarda üstsel bilgi olarak gösterilmiş. Gerçekte, bu veri tiplerinin en üst ve en alt sınır bilgilerini küçük bir program kodu yazarakta öğrenebilirim. İşte küçük programım.
public class Sinirlar
{
public static **** main(String[] args)
{
System.out.println("Integer veri tipi");
System.out.println("Integer alt sınır :"+Integer.MAX_VALUE);
System.out.println("Integer ust sınır :"+Integer.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Double veri tipi");
System.out.println("Double alt sınır :"+Double.MAX_VALUE);
System.out.println("Double ust sınır :"+Double.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Float veri tipi");
System.out.println("Float alt sınır :"+Float.MAX_VALUE);
System.out.println("Float ust sınır :"+Float.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Long veri tipi");
System.out.println("Long alt sınır :"+Long.MAX_VALUE);
System.out.println("Long ust sınır :"+Long.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Short veri tipi");
System.out.println("Short alt sınır :"+Short.MAX_VALUE);
System.out.println("Short ust sınır :"+Short.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Byte veri tipi");
System.out.println("Byte alt sınır :"+Byte.MAX_VALUE);
System.out.println("Byte ust sınır :"+Byte.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
}
}
Şimdi yazdığım uygulamayı Java Derleyicisi ile derliyorum. Hayret, her hangibir hata vermeden derledi. Daha sonrada programı çalıştırıyorum. Sonuç gayet güzel oldu. Tam istediğim gibi, temel veri türlerine ait alt ve üst sınır değerlerini elde etmeyi başardım. Bunu yaparken, bu veri tipleri için Java içinde geliştirilmiş hazır sınıfları kullandım. Örneğin int veri tipi için Integer sınıfını kullandım. Aslında tüm temel veri tipleri için sınıflar mevcut. Tek yaptığım bu sınıfların MAX_VALUE ve MIN_VALUE özelliklerinin değerlerini ekrana yazdırmak oldu. Bu kadar basit.
Burada aslında önemli bir noktada her veri tipi için bir sınıfın var olması. Dolayısıyla bir değişken tanımlamasını iki şekilde yapma imkanına sahibim. Örneğin aşağıdaki kod parçasında, int (integer-tamsayı) veri tipinden iki değişkenin farklı şekillerde tanımlandığını görüyoruz.
public class DegTan
{
public static **** main(String[] args)
{
int deger1=45;
Integer deger2=new Integer(50);
System.out.println("deger1 "+deger1);
System.out.println("deger2 "+deger2);
}
}
Bu uygulamayı çalıştırdığımda aşağıdaki sonucu elde ettim.
Sonuçta iki tane integer tipinde değişken tanımlamıştım, ancak bu tanımlamalar arasında büyük farklar olduğuna inanıyorum. Şimdi bunu araştırmam gerektiğini düşünüyorum. İlk başta gözüme çarpan, Integer sınıfını kullanarak, integer tipte veriyi barındıran Deger2 isimli bir nesne tanımlamamız. Bu durumda deger2 değerinin bellekte tutuluş şekli, deger1’den farklı olmaktadır. Diğer yandan tüm temel veri tiplerinin birer sınıfı mevcuttur ve bu sınıflar java.lang adı verilen bir pakette bulunmaktadırlar. Kaynaklardan edindiğim bilgiye göre, burada adı geçen paket kavramının, C#’taki namespace (ad alanı) kavramı ile aynı olduğu sonucuna vardım. Bu bilgiye ulaşmak benim için internette biraz zaman harcamak ile gerçekleşti. Java için herzaman elimizin altında bulunması gereken yardım dokumantasyonu olan Java 2 Platform Std.Ed. ********ation v1.3.1’ i
http://java.sun.com/j2se/1.3/docs.html
adresinden indirdim. Bu döküman yaklaşık olarak 22 megabyte’lık bir zip dosyası. Açıldığında, html dokumatasyonuna ulaşabiliyorsunuz. Burada aradığım hemen her konuya ait bilgi mevcut. Ancak bazı konuların yanında web pages yazılı. Bunlar internetten online olarak bakılabilecek yada indirilebilecek adreslere işaret ediyor. İşte, java.lang paketinin içeriğinede bu dokmantasyondan ulaştım. Temel veri tiplerine ait sınıfları kullanarak pek çok fonksiyonu kullanma şansına sahip olduğumu gördüm. Örneğin, ilk örneğimizde kullandığımız MAX_VALUE ve MIN_VALUE özellikleri gibi. Yada integer değeri String’e dönüştürmek için kullanılan toString metodu ve daha pek çok sayısız metod yer alıyor.
Bir diğer konuda, Java’daki temel veri türünden değişkenler ile, referans türünden nesneler arasındaki temel farklılıklar. Burada önemli olan konu, bu iki veri türününde bellekte farklı şekillerde tutuluyor olması. Temel veri türünden olan değişkenler bellekte kendi isimleri ile stack(yığın) adı verilen bölgede tutuluyorlar. Referans tipinden olan nesneler ise, belleğin heap(öbek) adı verilen bölgesinde tutuluyor. Tanımlanan referans tipindeki nesne, öbekte yer alan verilerine işaret eden ve yığında tutulan bir değişken adına sahip oluyor. Bu kavramlar aslında karmaşık gibi görünsede, nesneler arasındaki atamalarda önemli sonuçlar doğuruyor. Bunu açıklamak için örnekler geliştirmek sanıyorumki en doğrusu olucaktır. Bu örnekte yapmak istediğim, bir sınıf hazırlamak ve bu sınıf içinde değişkenler tanımlamak. Sonra bu sınıfa ait bir nesne örneği yaratacak ve onu aynı sınıftan türetilen başka bir sınıfa atayacağım. Bu işlemlerin gerçekleşmesi halinde bellekteki oluşucak hareketleri ise şekille göstermeye çalışacağım. Öncelikle örneğimi geliştireyim. İlk önce nesnelerim için kullanacağım sınıfımı oluşturuyorum.
public class Sinifim
{
public int Deger1;
public int Deger2;
public Sinifim()
{
Deger1=0;
Deger2=0;
}
public Sinifim(int d1,int d2)
{
Deger1=d1;
Deger2=d2;
}
public **** Yaz()
{
System.out.println("Deger1 :"+Deger1);
System.out.println("Deger2 :"+Deger2);
}
}
Doğruyu söylemek gerekirse bu kodlar bize çok şey söylüyor. Buradaki kodları tamamen C#’taki bilgimi kullanarak yazdım. Örneğin sınıfı tanımlaması içinde, iki adet yapıcı (constructor) metod var. İlki Deger1 ve Deger2 isimli değişkenlerimize 0 değerlerini atıyan parametre almayan ve sınıflar için varsayılan olarak kabul edilen yapıcı metodumuz. Diğeri yapıcı metodumuz ise, bu değişkenlere aldığı parametre değerlerini atıyor. Birde Yaz isimli bir metodumuz var. Bu metod ise, sınıfımızın Deger1 ve Deger2 isimli integer değişkenlerini komut satırına yazdırıyor. Yapıcı metodların kullanımı, sınıflar içindeki yeri gibi kavramlara şimdilik göz ucu ile bakmış oldum. Bu kavramları ve daha fazlasını diğer kahve molalarımda incelemek istiyorum. Hazır kahve demişken, kahvemi tazelesem iyi olucak sanırım. Gelelim diğer sınıfımıza. Bu sınıfımız ise Sinifim sınıfı türünden nesneler üzerinde işlem yapmak için kullanılıyor.
public class Program
{
public static **** main(String args[])
{
Sinifim sf1=new Sinifim(10,20);
System.out.println("Sf1 nesnesi için");
sf1.Yaz();
Sinifim sf2=new Sinifim();
System.out.println("Sf2 nesnesi için");
sf2.Yaz();
System.out.println("sf1 nesnesi, Sf2 nesnesine aktarılıyor");
sf2=sf1;
sf2.Yaz();
}
}
Bu kodlarla göstermek istediğim, referans tipleri arasındaki atamalar sonucu oluşan ilişkidir. Program içinde, önce sf1 isimli bir nesne örneği oluşturuluyor ve bu nesne içindeki Deger1 ve Deger2 integer değişkenlerine 10 ile 20 değerleri atanıyor. Bu durumda belleğin durumunun tasviri aşağıdakine benzer olucaktır.
Daha sonraki adımda ise, sf2 isimli başka bir Sinifim nesne örneğini oluşturuyoruz. Bu kez nesneyi, Sinifim sınıfının varsayılan yapıcı metodu ile oluşturuyor ve değişkenlerimize 0 değerini atıyoruz. Bu halde, belleğin durumu şu şekilde olucaktır. Bellekte Sinifim, sınıfı türünden iki adet nesne örneği mevcuttur.
Buraya kadar herşey normal. Ancak son adımda, sf1 , nesnesini sf2 nesnesine atıyoruz. İşte bu durumda olay biraz daha değişik bir hal oluyor. Nitekim, sf1 nesnemiz artık sf2 nesnemize işaret ediyor.
Şimdi örneğimizi biraz değiştirelim ve Sinifim sınıfına aşağıdaki DegerAta isimli metodu ve kod satırlarını ekleyelim.
public **** DegerAta(int d1,int d2)
{
Deger1=d1;
Deger2=d2;
}
Şimdide Program sınıfına aşağıdaki kod satırlarını ekleyelim.
sf1.DegerAta(1,2);
sf1.Yaz();
sf2.Yaz();
Bu haldeyken, Program dosyasını çalıştırdığımda, her iki nesne örneğininde aynı değerleri yazdırdığını görürüz. Bu şu anlama geliyor. Atama işleminden sonra, öbekteki aynı bölgeyi işaret eden bu iki nesneden birisinin içindeki değerlerin değiştirilmesi, diğer nesneninde aynı değişiklikleri işaret etmesi anlamına gelmektedir. Sonuç aşağıdaki gibi olucaktır.
Değişkenler arası atamalara gelince. Burada durum referans tiplere göre daha farklı. Çünkü değişkenler oluşturuldukları isim ile bellekte tutulur. Bu konuyuda bir örnek üzerinde incelemek taraftarıyım. Kısa ve basit bir örnek bize yeterli olucaktır sanırım.
public class Program2
{
public static **** main(String args[])
{
int Deger1=50;
int Deger2;
System.out.println("Deger1 :"+Deger1);
System.out.println("Deger2 :"+Deger2);
Deger2=Deger1;
System.out.println("Deger1 :"+Deger1);
System.out.println("Deger2 :"+Deger2);
Deger1=48;
System.out.println("Deger1 :"+Deger1);
System.out.println("Deger2 :"+Deger2);
}
}
Kodu derlediğimde hiçte beklemediğim bir hata ile karşılaştım.
Sanıyorumki hatanın sebebi Deger2 isimli integer veri tipindeki değişkene ilk değer atamasını yapmamış olmamdı. Bu durumda kodun bu satırını aşağıdaki gibi değiştirdim ve programın başarılı bir şekilde derlendiğini gördüm.
int Deger2=0;
Şimdi uygulamamı çalıştırdığımda aşağıdaki sonuçlar ile karşılaştım.
Şimdi kodu güzelce bir incelemem gerektiğini düşünüyorum. Kahvemden bir yudum aldım ve Javaca düşünmeye başladım. İlk olarak Deger1 ve Deger2 değişkenlerimizi tanımlıyor ve bunlara ilk değer olarak sırasıyla 50 ve 0 değerlerini atıyoruz. Bu noktada belleğin durumu aşağıdaki tasvirde olduğu gibi olucaktır. İki ayrı integer tipte değişken belleğin yığın bölgesinde yerlerini almıştır.
Daha sonraki adımda ise, Deger1 değişkeninin değeri Deger2’ye atanıyor. Bu durumda Deger1’in sahip olduğu 50 değeri, Deger2 değişkenine atanmış ve belleğin görünümü aşağıdaki şekilde olmuş oluyor.
Son adımda ise, Deger1’ değişkenine 48 değerini atıyoruz ve bellekteki Deger1 değişkeninin değerinin değişmesine neden oluyoruz. Referans tiplerinde olduğu gibi, değişken tanımlamalarında, atamadan sonraki değişiklikler, değişkenlerin birbirlerini etkilemesine neden olmamaktadır.
Sanıyorumki değişken tipleri ve referans tipleri arasındaki farkları daha iyi anladık. Evet alet çantamızı doldurmaya devam edelim. Bizim için gerekli olan diğer önemli ve hatta çok önemli unsurlar koşullu ifadeler ve döngülerdir. Bu her programlama dili için böyledir. Öncelikle karşılaştırma ifadelerine bir göz atmak istiyorum. Karşılaştırma ifadelerimiz bana nedense çok tanıdık geliyor. If ve Switch. Bu ifadelerin kullanımını örnekler ile incelemek taraftarıyım. Öncelikle if koşul ifadesini incelemek istiyorum.
public class Kosullar
{
public static **** main(String args[])
{
int Not;
Not=49;
if(Not>50)
{
System.out.println("Sınıfı geçtin...");
}
else if((Not>45)&&(Not<50))
{
System.out.println("Kanaat kullanmalımıyım bakayım?");
}
else
{
System.out.println("Sınıfta KALDIN?");
}
}
}
Aslında her şey çok açık ve ortada. If koşulları parantezler içinde yazılır ve karşılaştırma sonucu true ise hemen izleyen { } kod bloğu içindeki kodlar çalıştırılır. Eğer bu şart false ile sonuçlanır yani gerekli koşul sağlanmaz ise, varsa bir sonraki else koşuluna geçilir. Burada kullanmış olduğumuz bir takım karşılaştırma operatörleride mevcut. Java’da kullanılan karşılaştırma operatörlerü aşağıdaki tabloda yer almaktadır.
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Java daha önceden bahsettiğim gibi, 90lı yıllarda doğmuş bir dil idi. Üretici firma Sun. Java ile yazılan programların ilk ve en ayır edici özellikleri, platform bağımsız olmaları. Bunu nasıl sağladıklarını araştırdığımda, Virtual Java Machine ( Sanal Java Makinesi) kavramı ile karşılaştım. Bu aslında günümüz işletim sistemlerinin tümünde bulunuyor. Hatta kullanıdığımız web tarayıcılarının sistemimizde olması bile yeterli. Bu noktada kafam karışmıştı. Bu ara programın amacı neydi acaba? Çok geçmeden cevabı buldum. Biz java dili ile bir program yazdığımızda bunu Java Derleycisi ile derliyoruz. Derlenmiş olan bu dosyalar bytecode adı verilen bir hale geliyor. JVM ise, derlenmiş bir java uygulaması başlatıldığında, bu uygulamayı sisteme uygun bir halde yorumluyor ve çalıştırıyor. Dolayısıyla JVM ara programının yüklü olduğu her sistemde bu kodları değiştirmeden çalıştırabilme imkanına sahibiz. Sanıyorumki bugünlerde mobil telefonlarda java ile yazılmış oyunların çokluğunun sebebi bu olsa gerek. İlk öğrendiğim bu kavram aslında bu programlama dilinin gücünü ve her programcının az da olsa gilmesi gerektiğini gösterdi bana. O halde koşmak lazım. Hedefimiz büyük.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Elbette kuru kuruya bunları yazmak kolay. Ama basit bir uygulamada geliştirmek ve bir yerden başlamak gerekli. Öncelikle benim Java programlarını yazmam için gereken bir takım şeyler var bundan eminim. Çünkü bu her zaman böyle olmuştur. İhtiyacım olan ilk ve hatta tek şeyin, JSDK (Java Software Developer Kit-Java Yazılım Geliştirme Kiti) olduğunu öğreniyorum. Bunu kitaplar ile birlikte gelen cd�lerden temin edebiliriz. Ama bence en güncel olan sürümü takip etmek ve kullanmak her zaman daha iyidir. Küçük bir araştırma sonucu aşağıdaki adrese giriyor ve JSDK�ların yayınlanmış tüm sürümlerine ulaşıyorum. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]http://java.com/en/download/manual.jsp[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Ben burada Offline Kurulum seçeneğini seçtim. J2SE için yaklaşık olarak 15 megabyte�lık bir dosya indirdi. Artık indirilen bu dosyayı sistemime kurabilirim. Kurulum adımları son derece kolay. Yazılım kitinin kurulması ile birlikte artık sistemim, java uygulamalarını geliştirmem için uygun bir yapıya sahip oldu. Evet her şey şu ana kadar iyi gitti diyebilirim. Peki ama javayı nerde hangi editorde yazabilirim. Araştırmam sonucunda her zaman olduğu gibi en güçlü en yetenekli en karizmatik editor ile bu işleri halledebileceğim sonucuna vardım. NOTEPAD. Tek yapmam gereken, uygulamayı notepad ile yazıp, java uzantısı ile kaydetmek. Daha sonra yazılan bu uygulamlayı bytecode�lara çevirmek için, javac (Java Compiler-Java Derleyicisi) programını kullanmak. Sonra ise, yazılımış olan uygulamayı başlatmak için java programı ile yazılan bytecode�ları çalıştırmak. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Aslında ilk uygulamamı yazmak için sabırsızlanıyorum. Kaynakların hemen hemen hepsi, yeni bir programlama dilini anlatırken ilk yazılan programı, Hello World yada Merhaba Dünya olarak adlandırırlar. Bende bu çizgide devam edeceğim. Çok sıradan olucak ama bir noktadan başlamam gerekiyor. Bu amaçla kendi bilgisayarımda java örneklerim için ayrı bir klasör açtım. Tüm örneklerimi burada yazıp geliştireceğim. Şimdi, aşağıdaki uygulama kodlarını notepad ile yazıp, JavaDunyam.java ismi ile kaydediyorum.[/FONT]
public class JavaDunyam
{
public static **** main(String[] args)
{
System.out.println("Java Dunayasına ilk adımımı attım galiba...");
}
}
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Şimdi bu yazdığım kodu java derleyicisi ile derlemem gerekiyor. Hımmm. Peki ama benim java derleyicimin adresi nerede? Bir aramadan sonra kurmuş olduğum jsdk1.3.1_01 in klasörü içinde yer alan bin klasöründe, javac derleyici dosyasını buluyorum. Uygulamayı derlemek için önce bu klasöre komut satırından gittim. Sonuç tam anlamıyla hüsran hem bir hata mesajım var hemde bir programı derlemek için acaip bir yol kattetim. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
Bu resim yeniden boyutlandırıldı. Orjinal Boyutta görmek için buraya tıklatın. Resmin gerçek boyutları 669x182 ve büyüklüğü 6KB.
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Öncelikle hatayı araştırmam gerekiyor. Şimdi gidip kendime bir kahve almanın tam sırası. Anlaşılan bu kahve molamız çok uzun sürecek. Araştırmam sonucu kitapların vardığı en önemli ortak nokta şu oldu. Java, C dili ve türevleri gibi büyük küçük harf duyarlıklı bir dil. Dolayısıyla buradaki hata mesajından çıkan sonuç sınıf adı ile java uzantılı dosya adının bire bir aynı olması. Dikkat ediyorumda da benim dosya adım javadunyam.java ama kullandığım sınıf adı JavaDunyam. Diğer taraftan bu kadar hassa bir noktayı iyice araştırmam gerektiğini düşünüyorum. Bu kez şöyle bir komut veriyorum.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
Bu resim yeniden boyutlandırıldı. Orjinal Boyutta görmek için buraya tıklatın. Resmin gerçek boyutları 669x182 ve büyüklüğü 5KB.
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Derleyiciye dosya adını sınıf adı ile aynı şekilde veriyorum Bu kez herhangibir hataya maruz kalmadan uygulamanın derlendiğini düşünüyorum. Kontrol etmenin tek yolu var o da klasörün içibe bakmak. Evet java uzantılı dosyam, java derleyicim sayesinde, class uzantılı bytecode dosyası haline getirilmiş. Dikkat ettimde, dosya adı JavaDunyam. Yani sınıf adım ile birebire aynı. Burdan bir ders aldım, sınıf adım ile dosya adını birebir yazacağım bundan sonra. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Ancak burada hoşuma gitmeyen bir nokta var. Ben her seferinde, bin klasörüne mi gideceğim? Bu çok saçma olur. Kaynak kitaplar, bu konu ile ilgili olarak, bin klasörününün systemdeki path tanımlamalarına eklenmesi gerektiğini söylüyorlar. Bunun nasıl yapıldığına baktığımda son derece kolay bir işlem olduğunu gördüm. Xp kullandığım için, windows�un bu versiyonu üzerinde, path tanımının nasıl girileceğini inceledim. Control Panel� den, System penceresine buradada Advanced kısmına buradada Environmet Variables kısmına girdim. Zaten sistemde yüklü olan programlar nedeni ile burada bir Path tanımlaması vardı. Bunu edit ederek sonuna, jsdk�in kurulduğu klasördeki bin dizinini girdim.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Artık aynı java uygulamamı bulunduğu klasör içinden rahatça derleyebiliyorum. Bununla birlikte kaynak kitaplar, birde CLASSPATH adı verilen bir değerin daha girilmesi gerektiğini söylüyorlar. Bu değeri, sisteme sonradan java uygulamalarını yüklediğimizde, gerekli sınıfların otomatik olarak aranıp bulunması için yapıyormuşuz. Doğruyu söylemek gerekirse ne demek istediklerini henüz tam olarak anlamış değilim ama sanıyorumki ileride ortaya çıkacaktır. İstedikleri gibi olsun diyerek, bu tanımlamayıda aynı şekilde gerçekleştirdim. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Artık gerekli ayarlamaları yaptığıma ve uygulamayı başarılı bir şekilde derlediğime göre nasıl çalıştığına bakmatada yarar var elbette. Çünkü eski deneyimlerim, program kodunun başarılı bir şekilde derlenmesi ile, doğru bir şekilde çalışmasının tamamen farklı kavramlar olduğun göstermiştir hep. Doğru şekilde derlenipte mantıksal programlama hataları nedeni ile pek çok istenmeyen sonuç doğduğunu çok iyi biliyorum. Diğer yandan yazdığım bu bir kaç satırlık kod derlendiğine göre mantıksal olarak bir hata olmayacağından neredeyse eminim. Java ile yazılmış uygulamalara ait bytecode dosyalarını çalıştırmak için, yine bin dizininde bulunan java isimli programı kullanıyoruz. Ama bu sefet bin klasörüne gitmemize gerek yok neyseki. Çünkü path tanımını bu iş için güncelledik. İşte sonuç. Mükemmmel, olağanüstü bir program demeyi çok isterdim. Ama sadece A harfinin tabanındayız desem yerinde olur herhalde.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Artık program kodlarını incelem zahmetine girebilirim. Kahvemim bitmesinede az kaldı. İlk satırdaki tanımlamamız aslında bana çok tanıdık geldi. Özellikle C# ile yazılan programlardan. Nitekim Java dilide nesne yönelimli bir dil ve sınıf kavramının önemi bu basit kodda bile görünüyor. Bu dildede her şey sınıflar üzerine kurulmuş durumda. Kaynaklarıma baktığımda, sınıflar ile ilgili detaylı anlatımların yer aldığını görüyorum. Sanıyorum ki, ilerliyen kahve molalarımda bu konulara değinebileceğim. Public tanımlaması anladığım kadarı ile bu sınıfın başka sınıflar içerisindende çağırılabileceği anlamına geliyor ki öyle. Daha tanıdık gelen başka bir satır ise main yordamının olduğu satır. Main yordamı java dilindede, programın başlangıç noktası olarak görülüyor. Nitekim kodumuzu buraya yazdık. Acaba kim kime benziyor bilemiyorum. Arada pek fark yokmuş gibi geliyor ama Microsoft her zamanki gibi benzerliği usta bir pazarlama stratejisi ile ortadan kaldırıyor. Lütfen M harfinin iki varyasyındada kullanımına dikkat edelim.[/FONT]
Java
public static **** main(String[] args)
C#
static **** Main(string[] args)
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Diğer yandan System.out.println ifadesi ise " işaretleri arasında yazılmış olan metni, komut penceresine yazdırıyor. Bu ise C# dilindeki WriteLine ile aynı işleve sahip. Aslında buradaki kodlar biraz oynamak lazım. Eminimki yeni ufuklar açacaktır. Öncelikle main yordamındaki, public kelimesini kaldırmak istiyorum. Bu durumda kodum aşağıdaki gibi görünecek. [/FONT]
public class JavaDunyam
{
static **** main(String[] args)
{
System.out.println("Java Dunayasına ilk adımımı attım galiba...");
}
}
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Yazdığım uygulamayı derlediğimde hatasız bir şekilde derlendiğini gördüm. Class uzantılı dosyam oluşturulmuştu. Öyleyse her şey yolunda görünüyordu. Ama programı çalıştırdığımda hiçte öyle olmadığını gördüm. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Main metodunun public olması gerektiği sonucuna hemen varabildim. Aslında işi biraz daha ileri ***ürmek lazım. Neden başka bir sınıf yazıp, JavaDunyam sınıfı içinden bu sınıfa ait bir nesne örneği yaratmıyor ve bu sınıf içindeki bir metodu çağırmıyorum. Ne kadar zor olabilirki. Sonuçta java ile program yazarken kendimi C benzeri bir dil ile yazıyormuşum hissine kapılıverdim nedense. İşte JavaDunyam.java isimli kaynak dosyamın yeni kodları. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Elbette kuru kuruya bunları yazmak kolay. Ama basit bir uygulamada geliştirmek ve bir yerden başlamak gerekli. Öncelikle benim Java programlarını yazmam için gereken bir takım şeyler var bundan eminim. Çünkü bu her zaman böyle olmuştur. İhtiyacım olan ilk ve hatta tek şeyin, JSDK (Java Software Developer Kit-Java Yazılım Geliştirme Kiti) olduğunu öğreniyorum. Bunu kitaplar ile birlikte gelen cd�lerden temin edebiliriz. Ama bence en güncel olan sürümü takip etmek ve kullanmak her zaman daha iyidir. Küçük bir araştırma sonucu aşağıdaki adrese giriyor ve JSDK�ların yayınlanmış tüm sürümlerine ulaşıyorum. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]http://java.com/en/download/manual.jsp[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Ben burada Offline Kurulum seçeneğini seçtim. J2SE için yaklaşık olarak 15 megabyte�lık bir dosya indirdi. Artık indirilen bu dosyayı sistemime kurabilirim. Kurulum adımları son derece kolay. Yazılım kitinin kurulması ile birlikte artık sistemim, java uygulamalarını geliştirmem için uygun bir yapıya sahip oldu. Evet her şey şu ana kadar iyi gitti diyebilirim. Peki ama javayı nerde hangi editorde yazabilirim. Araştırmam sonucunda her zaman olduğu gibi en güçlü en yetenekli en karizmatik editor ile bu işleri halledebileceğim sonucuna vardım. NOTEPAD. Tek yapmam gereken, uygulamayı notepad ile yazıp, java uzantısı ile kaydetmek. Daha sonra yazılan bu uygulamlayı bytecode�lara çevirmek için, javac (Java Compiler-Java Derleyicisi) programını kullanmak. Sonra ise, yazılımış olan uygulamayı başlatmak için java programı ile yazılan bytecode�ları çalıştırmak. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Aslında ilk uygulamamı yazmak için sabırsızlanıyorum. Kaynakların hemen hemen hepsi, yeni bir programlama dilini anlatırken ilk yazılan programı, Hello World yada Merhaba Dünya olarak adlandırırlar. Bende bu çizgide devam edeceğim. Çok sıradan olucak ama bir noktadan başlamam gerekiyor. Bu amaçla kendi bilgisayarımda java örneklerim için ayrı bir klasör açtım. Tüm örneklerimi burada yazıp geliştireceğim. Şimdi, aşağıdaki uygulama kodlarını notepad ile yazıp, JavaDunyam.java ismi ile kaydediyorum.[/FONT]
public class JavaDunyam
{
public static **** main(String[] args)
{
System.out.println("Java Dunayasına ilk adımımı attım galiba...");
}
}
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Şimdi bu yazdığım kodu java derleyicisi ile derlemem gerekiyor. Hımmm. Peki ama benim java derleyicimin adresi nerede? Bir aramadan sonra kurmuş olduğum jsdk1.3.1_01 in klasörü içinde yer alan bin klasöründe, javac derleyici dosyasını buluyorum. Uygulamayı derlemek için önce bu klasöre komut satırından gittim. Sonuç tam anlamıyla hüsran hem bir hata mesajım var hemde bir programı derlemek için acaip bir yol kattetim. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Öncelikle hatayı araştırmam gerekiyor. Şimdi gidip kendime bir kahve almanın tam sırası. Anlaşılan bu kahve molamız çok uzun sürecek. Araştırmam sonucu kitapların vardığı en önemli ortak nokta şu oldu. Java, C dili ve türevleri gibi büyük küçük harf duyarlıklı bir dil. Dolayısıyla buradaki hata mesajından çıkan sonuç sınıf adı ile java uzantılı dosya adının bire bir aynı olması. Dikkat ediyorumda da benim dosya adım javadunyam.java ama kullandığım sınıf adı JavaDunyam. Diğer taraftan bu kadar hassa bir noktayı iyice araştırmam gerektiğini düşünüyorum. Bu kez şöyle bir komut veriyorum.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Derleyiciye dosya adını sınıf adı ile aynı şekilde veriyorum Bu kez herhangibir hataya maruz kalmadan uygulamanın derlendiğini düşünüyorum. Kontrol etmenin tek yolu var o da klasörün içibe bakmak. Evet java uzantılı dosyam, java derleyicim sayesinde, class uzantılı bytecode dosyası haline getirilmiş. Dikkat ettimde, dosya adı JavaDunyam. Yani sınıf adım ile birebire aynı. Burdan bir ders aldım, sınıf adım ile dosya adını birebir yazacağım bundan sonra. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Ancak burada hoşuma gitmeyen bir nokta var. Ben her seferinde, bin klasörüne mi gideceğim? Bu çok saçma olur. Kaynak kitaplar, bu konu ile ilgili olarak, bin klasörününün systemdeki path tanımlamalarına eklenmesi gerektiğini söylüyorlar. Bunun nasıl yapıldığına baktığımda son derece kolay bir işlem olduğunu gördüm. Xp kullandığım için, windows�un bu versiyonu üzerinde, path tanımının nasıl girileceğini inceledim. Control Panel� den, System penceresine buradada Advanced kısmına buradada Environmet Variables kısmına girdim. Zaten sistemde yüklü olan programlar nedeni ile burada bir Path tanımlaması vardı. Bunu edit ederek sonuna, jsdk�in kurulduğu klasördeki bin dizinini girdim.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Artık aynı java uygulamamı bulunduğu klasör içinden rahatça derleyebiliyorum. Bununla birlikte kaynak kitaplar, birde CLASSPATH adı verilen bir değerin daha girilmesi gerektiğini söylüyorlar. Bu değeri, sisteme sonradan java uygulamalarını yüklediğimizde, gerekli sınıfların otomatik olarak aranıp bulunması için yapıyormuşuz. Doğruyu söylemek gerekirse ne demek istediklerini henüz tam olarak anlamış değilim ama sanıyorumki ileride ortaya çıkacaktır. İstedikleri gibi olsun diyerek, bu tanımlamayıda aynı şekilde gerçekleştirdim. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Artık gerekli ayarlamaları yaptığıma ve uygulamayı başarılı bir şekilde derlediğime göre nasıl çalıştığına bakmatada yarar var elbette. Çünkü eski deneyimlerim, program kodunun başarılı bir şekilde derlenmesi ile, doğru bir şekilde çalışmasının tamamen farklı kavramlar olduğun göstermiştir hep. Doğru şekilde derlenipte mantıksal programlama hataları nedeni ile pek çok istenmeyen sonuç doğduğunu çok iyi biliyorum. Diğer yandan yazdığım bu bir kaç satırlık kod derlendiğine göre mantıksal olarak bir hata olmayacağından neredeyse eminim. Java ile yazılmış uygulamalara ait bytecode dosyalarını çalıştırmak için, yine bin dizininde bulunan java isimli programı kullanıyoruz. Ama bu sefet bin klasörüne gitmemize gerek yok neyseki. Çünkü path tanımını bu iş için güncelledik. İşte sonuç. Mükemmmel, olağanüstü bir program demeyi çok isterdim. Ama sadece A harfinin tabanındayız desem yerinde olur herhalde.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Artık program kodlarını incelem zahmetine girebilirim. Kahvemim bitmesinede az kaldı. İlk satırdaki tanımlamamız aslında bana çok tanıdık geldi. Özellikle C# ile yazılan programlardan. Nitekim Java dilide nesne yönelimli bir dil ve sınıf kavramının önemi bu basit kodda bile görünüyor. Bu dildede her şey sınıflar üzerine kurulmuş durumda. Kaynaklarıma baktığımda, sınıflar ile ilgili detaylı anlatımların yer aldığını görüyorum. Sanıyorum ki, ilerliyen kahve molalarımda bu konulara değinebileceğim. Public tanımlaması anladığım kadarı ile bu sınıfın başka sınıflar içerisindende çağırılabileceği anlamına geliyor ki öyle. Daha tanıdık gelen başka bir satır ise main yordamının olduğu satır. Main yordamı java dilindede, programın başlangıç noktası olarak görülüyor. Nitekim kodumuzu buraya yazdık. Acaba kim kime benziyor bilemiyorum. Arada pek fark yokmuş gibi geliyor ama Microsoft her zamanki gibi benzerliği usta bir pazarlama stratejisi ile ortadan kaldırıyor. Lütfen M harfinin iki varyasyındada kullanımına dikkat edelim.[/FONT]
Java
public static **** main(String[] args)
C#
static **** Main(string[] args)
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Diğer yandan System.out.println ifadesi ise " işaretleri arasında yazılmış olan metni, komut penceresine yazdırıyor. Bu ise C# dilindeki WriteLine ile aynı işleve sahip. Aslında buradaki kodlar biraz oynamak lazım. Eminimki yeni ufuklar açacaktır. Öncelikle main yordamındaki, public kelimesini kaldırmak istiyorum. Bu durumda kodum aşağıdaki gibi görünecek. [/FONT]
public class JavaDunyam
{
static **** main(String[] args)
{
System.out.println("Java Dunayasına ilk adımımı attım galiba...");
}
}
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Yazdığım uygulamayı derlediğimde hatasız bir şekilde derlendiğini gördüm. Class uzantılı dosyam oluşturulmuştu. Öyleyse her şey yolunda görünüyordu. Ama programı çalıştırdığımda hiçte öyle olmadığını gördüm. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Main metodunun public olması gerektiği sonucuna hemen varabildim. Aslında işi biraz daha ileri ***ürmek lazım. Neden başka bir sınıf yazıp, JavaDunyam sınıfı içinden bu sınıfa ait bir nesne örneği yaratmıyor ve bu sınıf içindeki bir metodu çağırmıyorum. Ne kadar zor olabilirki. Sonuçta java ile program yazarken kendimi C benzeri bir dil ile yazıyormuşum hissine kapılıverdim nedense. İşte JavaDunyam.java isimli kaynak dosyamın yeni kodları. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
public class JavaDunyam
[/FONT][FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]{[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]public static **** main(String[] args)[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]{[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]System.out.println("Java Dunayasina ilk adimimi attim galiba...");[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]}[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]public **** Deneme()[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]{[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]System.out.println("JavaDunyam içinden bir ses ver bana...");[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]}[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]}[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]public static **** main(String[] args)[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]{[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]System.out.println("Java Dunayasina ilk adimimi attim galiba...");[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]}[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]public **** Deneme()[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]{[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]System.out.println("JavaDunyam içinden bir ses ver bana...");[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]}[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]}[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Bu sınıf içinde Deneme isimli bir metod tanımladım. Amacım, bu metodu başka bir sınıf içinden çağırmak. Bu amaçla Diger isimli başka bir sınıfı Diger.java isimli dosya içinde aşağıdaki gibi tanımladım.[/FONT]
public class Diger
{
public static **** main(String[] args)
{
JavaDunyam jd=new JavaDunyam();
jd.Deneme();
}
}
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Burada yaptğımı aslında C# ile yaptığım şeylerin aynısı. JavaDunyam sınıfı için bir nesne tanımladım. Sonrada nokta notasyonunu kullanarak, Deneme isimli metodu çağırdım. Şimdi bu kodları yeniden derleyip Diger isimli programımızı bir çalıştıralım. Bakalım herşey yolunda gidecek mi?[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Daha güzel bir sonuç olamazdı. Sanıyorumki Java�yı öğrenmeye çalışırken çok zevk alacağım. Bakalım daha neler neler var. Kahvem bitmiş. Sanırım bir ara verme vakti. Bir sonraki kahve molasında bakalım neler olucak. [/FONT]
Geçtiğim hafta boyunca, Java ile ilgili kaynakları ve dökümanları incelemeye devam ettim. Her programlama dili için olmassa olmaz gerekli olan bir takım temel bilgileri araştırıyordum. Bunlar bir programcı için, dilin temel kullanımında ihtiyacı olduğu materyallerdir. Genelde her programlama dili için bunlar gereklidir. Ancak elbette bunlar programlama dilleri arasında farklılık gösterebilir. Bahsettiğim konu, değişkenler, koşullu ifadeler ve döngüler. Bu kahve molasında bunları işlemeye çalışacağım.
Java programlama dilinde değişkenlerin neler olduğunu bir tablo halinde hazırladım. Genelde programlama dilllerinde bu tip değişken tipleri hep tablolar halinde sunulur. Değişkenleri sıkça kullandıkça, bunların alt sınır, üst sınır ve alan büyüklükleri gibi bilgileri zamanla unutabiliriz. Şahsen ben hep unuturum. Ancak programlarımızı hazırlarken nerede en uygun değişken kullanılır bunuda bilmek isteriz. Ben oldum olası bu tip tabloları ezberleyemem. Zaten ezberleme taraftarı değilim. O nedenle bir sürü not defterim vardır ve taşıdığım çanta genelde ağır olur. Java dilinde kullanılan değişkenler içinde aynı şeyleri hissediyorum. Sanıyorumki bir tablo hazırlayacağım ve bunun güzel bir karton baskısını yanımda taşıyacağım.
Esasen Java dilinde, değişkenler, temel veri tipleri olarak anılırlar. Bu anlamda Java’da iki veri tipi olduğunu söyleyebiliriz. Değişkenlerin tanımanması için kullanılan Temel Veri Tipleri(Primitive) ve nesnelerin tanımlanması için kullanılan Referans Tipleri. C# dilinde’de bu böyledir zaten. Temel veri tipinden elde edilen değişkenler, bellekte yığın adı verilen bir bölgede tutulurlar. Oysa referans tiplerin tutuluş şekli daha farklı. Referans tipinden bir nesne, sahip olduğu üyülerin tutulduğu bellek bölgesindeki alanların başlangıç adresine işaret ederki bu tip nesneler yığında tutulurken, sahip oldukları içerik öbekte tululur. Java programlama dilinde Temel Veri Türleri aşağıdaki tabloda olduğu gibidir.
Görüldüğü gibi temel veri tipleri bunlar. Aslında bu tabloda birde alt aralık ve üst aralık bilgilerinin olması gerekiyordu. Ancak bunlar genelde kaynaklarda üstsel bilgi olarak gösterilmiş. Gerçekte, bu veri tiplerinin en üst ve en alt sınır bilgilerini küçük bir program kodu yazarakta öğrenebilirim. İşte küçük programım.
public class Sinirlar
{
public static **** main(String[] args)
{
System.out.println("Integer veri tipi");
System.out.println("Integer alt sınır :"+Integer.MAX_VALUE);
System.out.println("Integer ust sınır :"+Integer.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Double veri tipi");
System.out.println("Double alt sınır :"+Double.MAX_VALUE);
System.out.println("Double ust sınır :"+Double.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Float veri tipi");
System.out.println("Float alt sınır :"+Float.MAX_VALUE);
System.out.println("Float ust sınır :"+Float.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Long veri tipi");
System.out.println("Long alt sınır :"+Long.MAX_VALUE);
System.out.println("Long ust sınır :"+Long.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Short veri tipi");
System.out.println("Short alt sınır :"+Short.MAX_VALUE);
System.out.println("Short ust sınır :"+Short.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
System.out.println("Byte veri tipi");
System.out.println("Byte alt sınır :"+Byte.MAX_VALUE);
System.out.println("Byte ust sınır :"+Byte.MIN_VALUE);
System.out.println("---");
}
}
Şimdi yazdığım uygulamayı Java Derleyicisi ile derliyorum. Hayret, her hangibir hata vermeden derledi. Daha sonrada programı çalıştırıyorum. Sonuç gayet güzel oldu. Tam istediğim gibi, temel veri türlerine ait alt ve üst sınır değerlerini elde etmeyi başardım. Bunu yaparken, bu veri tipleri için Java içinde geliştirilmiş hazır sınıfları kullandım. Örneğin int veri tipi için Integer sınıfını kullandım. Aslında tüm temel veri tipleri için sınıflar mevcut. Tek yaptığım bu sınıfların MAX_VALUE ve MIN_VALUE özelliklerinin değerlerini ekrana yazdırmak oldu. Bu kadar basit.
Burada aslında önemli bir noktada her veri tipi için bir sınıfın var olması. Dolayısıyla bir değişken tanımlamasını iki şekilde yapma imkanına sahibim. Örneğin aşağıdaki kod parçasında, int (integer-tamsayı) veri tipinden iki değişkenin farklı şekillerde tanımlandığını görüyoruz.
public class DegTan
{
public static **** main(String[] args)
{
int deger1=45;
Integer deger2=new Integer(50);
System.out.println("deger1 "+deger1);
System.out.println("deger2 "+deger2);
}
}
Bu uygulamayı çalıştırdığımda aşağıdaki sonucu elde ettim.
Sonuçta iki tane integer tipinde değişken tanımlamıştım, ancak bu tanımlamalar arasında büyük farklar olduğuna inanıyorum. Şimdi bunu araştırmam gerektiğini düşünüyorum. İlk başta gözüme çarpan, Integer sınıfını kullanarak, integer tipte veriyi barındıran Deger2 isimli bir nesne tanımlamamız. Bu durumda deger2 değerinin bellekte tutuluş şekli, deger1’den farklı olmaktadır. Diğer yandan tüm temel veri tiplerinin birer sınıfı mevcuttur ve bu sınıflar java.lang adı verilen bir pakette bulunmaktadırlar. Kaynaklardan edindiğim bilgiye göre, burada adı geçen paket kavramının, C#’taki namespace (ad alanı) kavramı ile aynı olduğu sonucuna vardım. Bu bilgiye ulaşmak benim için internette biraz zaman harcamak ile gerçekleşti. Java için herzaman elimizin altında bulunması gereken yardım dokumantasyonu olan Java 2 Platform Std.Ed. ********ation v1.3.1’ i
http://java.sun.com/j2se/1.3/docs.html
adresinden indirdim. Bu döküman yaklaşık olarak 22 megabyte’lık bir zip dosyası. Açıldığında, html dokumatasyonuna ulaşabiliyorsunuz. Burada aradığım hemen her konuya ait bilgi mevcut. Ancak bazı konuların yanında web pages yazılı. Bunlar internetten online olarak bakılabilecek yada indirilebilecek adreslere işaret ediyor. İşte, java.lang paketinin içeriğinede bu dokmantasyondan ulaştım. Temel veri tiplerine ait sınıfları kullanarak pek çok fonksiyonu kullanma şansına sahip olduğumu gördüm. Örneğin, ilk örneğimizde kullandığımız MAX_VALUE ve MIN_VALUE özellikleri gibi. Yada integer değeri String’e dönüştürmek için kullanılan toString metodu ve daha pek çok sayısız metod yer alıyor.
Bir diğer konuda, Java’daki temel veri türünden değişkenler ile, referans türünden nesneler arasındaki temel farklılıklar. Burada önemli olan konu, bu iki veri türününde bellekte farklı şekillerde tutuluyor olması. Temel veri türünden olan değişkenler bellekte kendi isimleri ile stack(yığın) adı verilen bölgede tutuluyorlar. Referans tipinden olan nesneler ise, belleğin heap(öbek) adı verilen bölgesinde tutuluyor. Tanımlanan referans tipindeki nesne, öbekte yer alan verilerine işaret eden ve yığında tutulan bir değişken adına sahip oluyor. Bu kavramlar aslında karmaşık gibi görünsede, nesneler arasındaki atamalarda önemli sonuçlar doğuruyor. Bunu açıklamak için örnekler geliştirmek sanıyorumki en doğrusu olucaktır. Bu örnekte yapmak istediğim, bir sınıf hazırlamak ve bu sınıf içinde değişkenler tanımlamak. Sonra bu sınıfa ait bir nesne örneği yaratacak ve onu aynı sınıftan türetilen başka bir sınıfa atayacağım. Bu işlemlerin gerçekleşmesi halinde bellekteki oluşucak hareketleri ise şekille göstermeye çalışacağım. Öncelikle örneğimi geliştireyim. İlk önce nesnelerim için kullanacağım sınıfımı oluşturuyorum.
public class Sinifim
{
public int Deger1;
public int Deger2;
public Sinifim()
{
Deger1=0;
Deger2=0;
}
public Sinifim(int d1,int d2)
{
Deger1=d1;
Deger2=d2;
}
public **** Yaz()
{
System.out.println("Deger1 :"+Deger1);
System.out.println("Deger2 :"+Deger2);
}
}
Doğruyu söylemek gerekirse bu kodlar bize çok şey söylüyor. Buradaki kodları tamamen C#’taki bilgimi kullanarak yazdım. Örneğin sınıfı tanımlaması içinde, iki adet yapıcı (constructor) metod var. İlki Deger1 ve Deger2 isimli değişkenlerimize 0 değerlerini atıyan parametre almayan ve sınıflar için varsayılan olarak kabul edilen yapıcı metodumuz. Diğeri yapıcı metodumuz ise, bu değişkenlere aldığı parametre değerlerini atıyor. Birde Yaz isimli bir metodumuz var. Bu metod ise, sınıfımızın Deger1 ve Deger2 isimli integer değişkenlerini komut satırına yazdırıyor. Yapıcı metodların kullanımı, sınıflar içindeki yeri gibi kavramlara şimdilik göz ucu ile bakmış oldum. Bu kavramları ve daha fazlasını diğer kahve molalarımda incelemek istiyorum. Hazır kahve demişken, kahvemi tazelesem iyi olucak sanırım. Gelelim diğer sınıfımıza. Bu sınıfımız ise Sinifim sınıfı türünden nesneler üzerinde işlem yapmak için kullanılıyor.
public class Program
{
public static **** main(String args[])
{
Sinifim sf1=new Sinifim(10,20);
System.out.println("Sf1 nesnesi için");
sf1.Yaz();
Sinifim sf2=new Sinifim();
System.out.println("Sf2 nesnesi için");
sf2.Yaz();
System.out.println("sf1 nesnesi, Sf2 nesnesine aktarılıyor");
sf2=sf1;
sf2.Yaz();
}
}
Bu kodlarla göstermek istediğim, referans tipleri arasındaki atamalar sonucu oluşan ilişkidir. Program içinde, önce sf1 isimli bir nesne örneği oluşturuluyor ve bu nesne içindeki Deger1 ve Deger2 integer değişkenlerine 10 ile 20 değerleri atanıyor. Bu durumda belleğin durumunun tasviri aşağıdakine benzer olucaktır.
Daha sonraki adımda ise, sf2 isimli başka bir Sinifim nesne örneğini oluşturuyoruz. Bu kez nesneyi, Sinifim sınıfının varsayılan yapıcı metodu ile oluşturuyor ve değişkenlerimize 0 değerini atıyoruz. Bu halde, belleğin durumu şu şekilde olucaktır. Bellekte Sinifim, sınıfı türünden iki adet nesne örneği mevcuttur.
Buraya kadar herşey normal. Ancak son adımda, sf1 , nesnesini sf2 nesnesine atıyoruz. İşte bu durumda olay biraz daha değişik bir hal oluyor. Nitekim, sf1 nesnemiz artık sf2 nesnemize işaret ediyor.
Şimdi örneğimizi biraz değiştirelim ve Sinifim sınıfına aşağıdaki DegerAta isimli metodu ve kod satırlarını ekleyelim.
public **** DegerAta(int d1,int d2)
{
Deger1=d1;
Deger2=d2;
}
Şimdide Program sınıfına aşağıdaki kod satırlarını ekleyelim.
sf1.DegerAta(1,2);
sf1.Yaz();
sf2.Yaz();
Bu haldeyken, Program dosyasını çalıştırdığımda, her iki nesne örneğininde aynı değerleri yazdırdığını görürüz. Bu şu anlama geliyor. Atama işleminden sonra, öbekteki aynı bölgeyi işaret eden bu iki nesneden birisinin içindeki değerlerin değiştirilmesi, diğer nesneninde aynı değişiklikleri işaret etmesi anlamına gelmektedir. Sonuç aşağıdaki gibi olucaktır.
Değişkenler arası atamalara gelince. Burada durum referans tiplere göre daha farklı. Çünkü değişkenler oluşturuldukları isim ile bellekte tutulur. Bu konuyuda bir örnek üzerinde incelemek taraftarıyım. Kısa ve basit bir örnek bize yeterli olucaktır sanırım.
public class Program2
{
public static **** main(String args[])
{
int Deger1=50;
int Deger2;
System.out.println("Deger1 :"+Deger1);
System.out.println("Deger2 :"+Deger2);
Deger2=Deger1;
System.out.println("Deger1 :"+Deger1);
System.out.println("Deger2 :"+Deger2);
Deger1=48;
System.out.println("Deger1 :"+Deger1);
System.out.println("Deger2 :"+Deger2);
}
}
Kodu derlediğimde hiçte beklemediğim bir hata ile karşılaştım.
Sanıyorumki hatanın sebebi Deger2 isimli integer veri tipindeki değişkene ilk değer atamasını yapmamış olmamdı. Bu durumda kodun bu satırını aşağıdaki gibi değiştirdim ve programın başarılı bir şekilde derlendiğini gördüm.
int Deger2=0;
Şimdi uygulamamı çalıştırdığımda aşağıdaki sonuçlar ile karşılaştım.
Şimdi kodu güzelce bir incelemem gerektiğini düşünüyorum. Kahvemden bir yudum aldım ve Javaca düşünmeye başladım. İlk olarak Deger1 ve Deger2 değişkenlerimizi tanımlıyor ve bunlara ilk değer olarak sırasıyla 50 ve 0 değerlerini atıyoruz. Bu noktada belleğin durumu aşağıdaki tasvirde olduğu gibi olucaktır. İki ayrı integer tipte değişken belleğin yığın bölgesinde yerlerini almıştır.
Daha sonraki adımda ise, Deger1 değişkeninin değeri Deger2’ye atanıyor. Bu durumda Deger1’in sahip olduğu 50 değeri, Deger2 değişkenine atanmış ve belleğin görünümü aşağıdaki şekilde olmuş oluyor.
Son adımda ise, Deger1’ değişkenine 48 değerini atıyoruz ve bellekteki Deger1 değişkeninin değerinin değişmesine neden oluyoruz. Referans tiplerinde olduğu gibi, değişken tanımlamalarında, atamadan sonraki değişiklikler, değişkenlerin birbirlerini etkilemesine neden olmamaktadır.
Sanıyorumki değişken tipleri ve referans tipleri arasındaki farkları daha iyi anladık. Evet alet çantamızı doldurmaya devam edelim. Bizim için gerekli olan diğer önemli ve hatta çok önemli unsurlar koşullu ifadeler ve döngülerdir. Bu her programlama dili için böyledir. Öncelikle karşılaştırma ifadelerine bir göz atmak istiyorum. Karşılaştırma ifadelerimiz bana nedense çok tanıdık geliyor. If ve Switch. Bu ifadelerin kullanımını örnekler ile incelemek taraftarıyım. Öncelikle if koşul ifadesini incelemek istiyorum.
public class Kosullar
{
public static **** main(String args[])
{
int Not;
Not=49;
if(Not>50)
{
System.out.println("Sınıfı geçtin...");
}
else if((Not>45)&&(Not<50))
{
System.out.println("Kanaat kullanmalımıyım bakayım?");
}
else
{
System.out.println("Sınıfta KALDIN?");
}
}
}
Aslında her şey çok açık ve ortada. If koşulları parantezler içinde yazılır ve karşılaştırma sonucu true ise hemen izleyen { } kod bloğu içindeki kodlar çalıştırılır. Eğer bu şart false ile sonuçlanır yani gerekli koşul sağlanmaz ise, varsa bir sonraki else koşuluna geçilir. Burada kullanmış olduğumuz bir takım karşılaştırma operatörleride mevcut. Java’da kullanılan karşılaştırma operatörlerü aşağıdaki tabloda yer almaktadır.
