Bu yıl 67.yılını yaşayacağımız 3 Mayıs 1944 Türkçü Hareketi’nin yıldönümüne çok az kaldı.3 Mayıs 1944 yılında Hüseyin Nihal Atsız’ın haklı olduğu bir davaya destek için toplanan,birbirinden habersiz binlerce Türkçü genç,fikir mücadelesinde olan Türkçülüğü o gün eylem hareketine dönüştürmüştü.Kimsenin, hatta Atsız Beğ’in bile beklemediği bu tepki dönemin komünist hükümetini korkutmaya yetmiş,çok geçmeden ülkede bir Türkçü-Turancı avı başlatmaya sebep olmuştu.Bu eylem hareketi ve onun akabininde vuku eden olaylar Türkiye’de sabit Türkçü (Milliyetçi) bir kitlenin oluşmasını sağlamış,dergi,kitap köşelerinde ulaşamadığı kişilere ulaşmış ve daha sonraki dönemlerde siyasileşmenin de önünü açmıştı. Bu açılardan irdelendiğinde Türkçülüğün en önemli günü olduğu kesindir.Ama Atsız Beğ’in de dediği gibi bugüne bayram demek doğru değildir.Çekilen bu kadar acı ve ızdırabı bayram coşkusuyla yaşamayı kimse bekleyemez.Bugün bir Anma günü olarakta kalmamalıdır. Bugünün mimarları elbette her daim hatırlanacak ve yad edileceklerdir.Ama günün anlamını ve 3 Mayıs’ı hak ettiği şekilde yaşatacak en iyi etkinlik,onun ortaya çıktığı şekille yaşamak,yani eylem yaparak anmak daha doğru olacaktır.Hele hele günümüzde Türklük yok sayılırken,Türklüğün kutsalları hergün tahrip edilirken,bayraklarımız indirilip,Atalarımıza saldırılırken,otobüslerde,trenlerde,yolda,okulda teröre ve hakaretlere maruz bırakılırken, Türklüğün neferi olan Türkçülerin,en önemli günlerinde dört duvar arasında 2 şiir,3 konuşmayla bu günü geçirmeleri aslına ihanettir.
Bu 3 Mayıs’ı ve bundan sonraki 3 Mayıs’ları,küslükleri,kırgınlıkları,siyasi ve şahsi çıkarları bir kenara bırakarak,bayrağını kaparak,meydana çıkarak,eylem yaparak, geçirmek 3 Mayıs’a hak ettiği değeri vermek olacaktır.
3 Mayıs siyasi partilerin çıkar amaçlarından arındırılarak ve gerçek ismiyle yani Türkçülük Günü olarak,ocak,dernek,vakıf binalarında değil,yurdun dört bir yanında halkın içinde meydanlarda,haykırarak yaşanmalıdır.
Komünizme karşı ayaklanmış,Türklüğe yapılan saldırılara karşı,Türkçülere yapılan haksızlığa karşı ayaklanmış 3 Mayıs 1944 ruhunu taşıyan kişilerin ruhları ancak böyle Şad edilir.Sesimizi,gücümüzü Meclise,dosta,düşmana göstermek günüdür.Bugün 100 kişi çıkar,yarın 500,öteki gün binlerce kişi peşimizden gelir.Milletçi camianın bu korkaklığı ve toplumdan kendini uzak tutma alışkanlığını biran önce üzerinden atması gerekir.Bu siyasi partinin de siyasal alanda güçlenmesini sağlar.
Kürtçüler,Terörist başının yakalanışından,getirilişine,oturuşundan,öksürüşüne kadar her günü eylemle anıyorsa,Türkçüler kendi günlerinde dünyaya gereken mesajı verebilmelidir. Elbette bu teröristler gibi,polis taşlayalım,tren,otobüs yakalım demiyorum.Türkçüler terörist değildir.Ama en azından demokratik haklarımızı kullanarak en sert cevabımızı,hiç olmazsa bu özel günlerde verelim.Yarın çok geç olmadan,meydanı çakallara bırakmadan artık Bozkurtların eylem yapması gerekir.
Bu düzenden her Türk rahatsızken,herkes bir kıvılcım beklerken,haberlerde Türk Bayrağı değil,Pkk paçavralarının yakılıp,Hainlerin kaçışını seyretmek isterken,Türkçülerin sessizce evinde oturuyor olmasını hiçbir mantık açıklayamaz.
Küskünlükler,çıkarlar,düşünceler,korkular,endişeler artık bir tarafa bırakılmalı ve Tüm Türkçüler tek saf olup,tek bir ordu olup, meydana inmelidir.
Bu sebeple,Bayrağımızı alalım,son gücümüze kadar haykırarak meydanlara inelim.Çıkan bir kişinin ardından onlarca kişinin geleceğini göreceksiniz.Bugün satılmış basının 7/24 gösterdiği o görüntülerde, o teröristlerin memlekette çoğunlukmuş psikolojisini yaydığını milletimize göstermeliyiz.Bozkurt meydana insinde,bakalım karşımıza çıkacak kaç çakal olacak!
Bu 3 Mayıs’ı ve bundan sonraki 3 Mayıs’ları,küslükleri,kırgınlıkları,siyasi ve şahsi çıkarları bir kenara bırakarak,bayrağını kaparak,meydana çıkarak,eylem yaparak, geçirmek 3 Mayıs’a hak ettiği değeri vermek olacaktır.
3 Mayıs siyasi partilerin çıkar amaçlarından arındırılarak ve gerçek ismiyle yani Türkçülük Günü olarak,ocak,dernek,vakıf binalarında değil,yurdun dört bir yanında halkın içinde meydanlarda,haykırarak yaşanmalıdır.
Komünizme karşı ayaklanmış,Türklüğe yapılan saldırılara karşı,Türkçülere yapılan haksızlığa karşı ayaklanmış 3 Mayıs 1944 ruhunu taşıyan kişilerin ruhları ancak böyle Şad edilir.Sesimizi,gücümüzü Meclise,dosta,düşmana göstermek günüdür.Bugün 100 kişi çıkar,yarın 500,öteki gün binlerce kişi peşimizden gelir.Milletçi camianın bu korkaklığı ve toplumdan kendini uzak tutma alışkanlığını biran önce üzerinden atması gerekir.Bu siyasi partinin de siyasal alanda güçlenmesini sağlar.
Kürtçüler,Terörist başının yakalanışından,getirilişine,oturuşundan,öksürüşüne kadar her günü eylemle anıyorsa,Türkçüler kendi günlerinde dünyaya gereken mesajı verebilmelidir. Elbette bu teröristler gibi,polis taşlayalım,tren,otobüs yakalım demiyorum.Türkçüler terörist değildir.Ama en azından demokratik haklarımızı kullanarak en sert cevabımızı,hiç olmazsa bu özel günlerde verelim.Yarın çok geç olmadan,meydanı çakallara bırakmadan artık Bozkurtların eylem yapması gerekir.
Bu düzenden her Türk rahatsızken,herkes bir kıvılcım beklerken,haberlerde Türk Bayrağı değil,Pkk paçavralarının yakılıp,Hainlerin kaçışını seyretmek isterken,Türkçülerin sessizce evinde oturuyor olmasını hiçbir mantık açıklayamaz.
Küskünlükler,çıkarlar,düşünceler,korkular,endişeler artık bir tarafa bırakılmalı ve Tüm Türkçüler tek saf olup,tek bir ordu olup, meydana inmelidir.
Bu sebeple,Bayrağımızı alalım,son gücümüze kadar haykırarak meydanlara inelim.Çıkan bir kişinin ardından onlarca kişinin geleceğini göreceksiniz.Bugün satılmış basının 7/24 gösterdiği o görüntülerde, o teröristlerin memlekette çoğunlukmuş psikolojisini yaydığını milletimize göstermeliyiz.Bozkurt meydana insinde,bakalım karşımıza çıkacak kaç çakal olacak!