Sana niye hayranım biliyor musun?
Çünkü sen beni tamamlıyorsun
şiirimi tamamlayan bir kalem gibi.
Seni seviyorum çünkü,
Bana ağır gelen yüreğimi
Sen yüklendin bir çırpıda.
O kadar çok bensin ki,
O kadar çok benzeşiyoruz ki,
Ruhumuzun birleşmemesi için
Hiçbir engel göremiyorum.
Varlığındaki doyumsuz güzellik,
Sevgimi köprü yapıp
Sundu canım yüreğine.
Benimle konuşmasan ne yaparım?
Nasıl yaşarım?
Bana açmasan kalbini,
Bir daha nasıl toparlanırım?
Bir buket sevdadır her sözün.
Beni her an baharlarda yaşatan,
Aydınlığımı sağlayan
Bir armağandır yüzün…
Ah o gülüşün yok mu?
O, insanı diyardan diyara ***üren alımlı,
Asi ama sıcacık tebessümün.
Biliyor musun?
Gülüşündeki mutluluk ifadesi,
Kalbime kat kat sevgi olarak yansıyor ve
O sevgi ile besleniyorum artık.
Sana inandım çünkü hayatın acımasızlığı
Vurmuyor tokat gibi yüzümüze;
İptal oluyor acılar
Hayat bize dokunduğunda.
Sevginin ve aşkın yoğunluğu eritiyor
Gerekli gereksiz tüm acıları.
Ama rüyalarımda hep sensizim.
Çok korkuyorum.
Neden yoksun rüyalarımda?
Oysa sadece orada
Uzaksın bana.
Yüzünü görmek şöyle dursun,
Sesini, nefesini arıyorum delice,
Düştüğüm her boşlukta…
Ellerini arıyorum
Uzaklara koşarken;
Bana sevgini teslim edip gittiğin ellerini…
Sonra birden kâbus başlıyor
Kayıp düşlerimin karanlıklarında.
Gözlerin… Gözlerin
Işık saçardı olsaydın o an yanımda…
Işıl ışıl aydınlatırdın yine dünyamı.
Bir görebilseydim gözlerini…
Rüyalarımda yoksun sadece; bu da kahrediyor beni!
Senin kalbin dokunduğu zaman ruhuma,
Huzurun, sükûnetin yanı sıra
Zıt iklimler de sarar her yanımı.
Esaretinden mecnunlaşır,
İhanet şüphesiyle kavrulur,
Zincirlere vururum kendimi.
Bir aydınlık bakışınla da,
Çocuklar gibi şımarır, sarılırım boynuna;
Sanki ayıracaklarmış gibi sımsıkı
Kilitlerim ellerimi ellerinde…
Sana, seni seviyorum demekten
Hiç bıkmayacağım.
Acıyla sevgi, hüzünle mutluluk,
Aynı yumakta birleşip, uzayıp gitse de…
Kader çizgisinde yollar
İkiye ayrılsa da hep söyleyeceğim.
Neden?
Çünkü seni seviyorum.
Gerçekliği aşikâr, fakat sadece hissedilebilen…
Emeğin,fedakârlığın, inancın,
Istırabın, uğraşının,
Sadakatin karşılığında ortaya çıkan bu olgu,
İşte bizim sevgimiz.
Ölçülemez, elle tutulamaz…
Kalple hissedilir,
Arttıkça artar.
Yıllarla birlikte o da çoğalır.
Ömrü aşıp,kim bilir
Nerelere varır?
Çünkü sen beni tamamlıyorsun
şiirimi tamamlayan bir kalem gibi.
Seni seviyorum çünkü,
Bana ağır gelen yüreğimi
Sen yüklendin bir çırpıda.
O kadar çok bensin ki,
O kadar çok benzeşiyoruz ki,
Ruhumuzun birleşmemesi için
Hiçbir engel göremiyorum.
Varlığındaki doyumsuz güzellik,
Sevgimi köprü yapıp
Sundu canım yüreğine.
Benimle konuşmasan ne yaparım?
Nasıl yaşarım?
Bana açmasan kalbini,
Bir daha nasıl toparlanırım?
Bir buket sevdadır her sözün.
Beni her an baharlarda yaşatan,
Aydınlığımı sağlayan
Bir armağandır yüzün…
Ah o gülüşün yok mu?
O, insanı diyardan diyara ***üren alımlı,
Asi ama sıcacık tebessümün.
Biliyor musun?
Gülüşündeki mutluluk ifadesi,
Kalbime kat kat sevgi olarak yansıyor ve
O sevgi ile besleniyorum artık.
Sana inandım çünkü hayatın acımasızlığı
Vurmuyor tokat gibi yüzümüze;
İptal oluyor acılar
Hayat bize dokunduğunda.
Sevginin ve aşkın yoğunluğu eritiyor
Gerekli gereksiz tüm acıları.
Ama rüyalarımda hep sensizim.
Çok korkuyorum.
Neden yoksun rüyalarımda?
Oysa sadece orada
Uzaksın bana.
Yüzünü görmek şöyle dursun,
Sesini, nefesini arıyorum delice,
Düştüğüm her boşlukta…
Ellerini arıyorum
Uzaklara koşarken;
Bana sevgini teslim edip gittiğin ellerini…
Sonra birden kâbus başlıyor
Kayıp düşlerimin karanlıklarında.
Gözlerin… Gözlerin
Işık saçardı olsaydın o an yanımda…
Işıl ışıl aydınlatırdın yine dünyamı.
Bir görebilseydim gözlerini…
Rüyalarımda yoksun sadece; bu da kahrediyor beni!
Senin kalbin dokunduğu zaman ruhuma,
Huzurun, sükûnetin yanı sıra
Zıt iklimler de sarar her yanımı.
Esaretinden mecnunlaşır,
İhanet şüphesiyle kavrulur,
Zincirlere vururum kendimi.
Bir aydınlık bakışınla da,
Çocuklar gibi şımarır, sarılırım boynuna;
Sanki ayıracaklarmış gibi sımsıkı
Kilitlerim ellerimi ellerinde…
Sana, seni seviyorum demekten
Hiç bıkmayacağım.
Acıyla sevgi, hüzünle mutluluk,
Aynı yumakta birleşip, uzayıp gitse de…
Kader çizgisinde yollar
İkiye ayrılsa da hep söyleyeceğim.
Neden?
Çünkü seni seviyorum.
Gerçekliği aşikâr, fakat sadece hissedilebilen…
Emeğin,fedakârlığın, inancın,
Istırabın, uğraşının,
Sadakatin karşılığında ortaya çıkan bu olgu,
İşte bizim sevgimiz.
Ölçülemez, elle tutulamaz…
Kalple hissedilir,
Arttıkça artar.
Yıllarla birlikte o da çoğalır.
Ömrü aşıp,kim bilir
Nerelere varır?
