- Bir Kadinin ölüm Anindaki Hali
Selamün aleyküm karseşlerim.
Sizlerle yaşanmış bir anımı paylaşmak istedim.1990yılında çorumun iskilip ilçesinde bir inşaat firmasıyla 2 yıl çalıştım.firmanın sahibi hayrına bir cami yaptırdı.bitincede geçici olaraktan mehmet adında emekli bir imamı görevlendirdiler.mehmet abi yaşını başını almış degerli bir abimizdi.
Bir gün başından geçen bir olayı benimle paylaştı.Aynen naklediyorum."Köy imamlıgı yaparken bizim köye yakın ama imamı olmayan bir köyden,bir kadının ölmek üzere oldugu benimde oraya gitmem gerekyigini söylediler.ben de kuranı kerimi alıp gittim.Eve vardıgımda bir odanın içinde 10-15 kişi yatakta yatan hasta kadının başında aglıyor,feryat ediyorlardı.Ama daha kötüsü kadının bogazından çıkan hırıltılarla birlikte gözleri öyle büyümüş ve tavana dikilmiştiki,korkumdan ne yapacagımı bilemedim.bes belli kadın can veremiyordu.hemen odadakileri dışarı çıkarttım,kuranı açıp okumaya başladım.ben okdukça kadın rahatladı ve akşam üstü o ızdırap çeken kadın uykuya daldı.Ben eve döndüm. ertesi günbeni tekrar çagırdılar.
Yine aynı hali almıştı.Kuranı okudukça kadın tekrar rahatlıyor,sanki acıları bitiyordu.akşam olunca tekrar eve döndüm.Ertesi gün yine çagırdılar.Yine kalkıp gittim yine okumaya başladım.ben okurken kadın rahatlamış çoluk çocuguda beni dinliyorlardı.Bir an öyle bir gürültü koptuki,tavandan topraklar dökülmeye başladı.Tavandaki agaçların çatırtısı kulaklarıma geliyordu.Ben bir an deprem mi oluyor diyetavana baka dururken,kadının bogazından öyle bir hırıltı geldiki,sanki yanımda deve kesiyorlardı. çünkü o hırıltıyı başka bir şeye benzemiyordu.gözleri yuvasından çıkmışcasına koskoca olmuş tavana öylece bakıyordu.ben donup kaldım.korkumdan kalkıp kaçmak istedim,ama gücüm taakatim kalmamıştı.
O kadın hırlaya hırlaya gözümün önünde simsiyah olarak can verdi.nice sonra kendime gelip arkamı döndügümde,o kadının ne çocukları,ne eşi,nede akrabaları kalmıştı.hepsi korkudan dışarı kaçmışlardı.gerçi bende kaçacaktım ama taakatim kalmamıştı.dışarı çıktım çocuklarını çagırdımve annelerini gösterdim.çocukları annelerini halini görünce korkudan aglayamadılar bile. Sonra köylüye göstermeden kapalı bir yerdezor bela yıkatıp hemen defin işlemini yaptık.Bu benim bu güne kadar ne aklımdan çıktı nede gözümün önünden gitti."
Ben sonra mehmet abiye sordum.abi acaba nasıl bir insanmışki bunca eziyete maruz kalmış. Oda sordum soruşturdum dedi.Ama kimse bir şey demedi. Bende üstüne varmadım dedi.
Evet kardeşlerim,belki bugün ALLAH bilir kaç tane insan azrailin elinde ecel terleri döküyor.ALLAHIM bizleri bu dünyaya gönderdigi suratla ve iman ile huzuruna huzuruna çıkmayı nasip etsin.AMİN..
Sizlerle yaşanmış bir anımı paylaşmak istedim.1990yılında çorumun iskilip ilçesinde bir inşaat firmasıyla 2 yıl çalıştım.firmanın sahibi hayrına bir cami yaptırdı.bitincede geçici olaraktan mehmet adında emekli bir imamı görevlendirdiler.mehmet abi yaşını başını almış degerli bir abimizdi.
Bir gün başından geçen bir olayı benimle paylaştı.Aynen naklediyorum."Köy imamlıgı yaparken bizim köye yakın ama imamı olmayan bir köyden,bir kadının ölmek üzere oldugu benimde oraya gitmem gerekyigini söylediler.ben de kuranı kerimi alıp gittim.Eve vardıgımda bir odanın içinde 10-15 kişi yatakta yatan hasta kadının başında aglıyor,feryat ediyorlardı.Ama daha kötüsü kadının bogazından çıkan hırıltılarla birlikte gözleri öyle büyümüş ve tavana dikilmiştiki,korkumdan ne yapacagımı bilemedim.bes belli kadın can veremiyordu.hemen odadakileri dışarı çıkarttım,kuranı açıp okumaya başladım.ben okdukça kadın rahatladı ve akşam üstü o ızdırap çeken kadın uykuya daldı.Ben eve döndüm. ertesi günbeni tekrar çagırdılar.
Yine aynı hali almıştı.Kuranı okudukça kadın tekrar rahatlıyor,sanki acıları bitiyordu.akşam olunca tekrar eve döndüm.Ertesi gün yine çagırdılar.Yine kalkıp gittim yine okumaya başladım.ben okurken kadın rahatlamış çoluk çocuguda beni dinliyorlardı.Bir an öyle bir gürültü koptuki,tavandan topraklar dökülmeye başladı.Tavandaki agaçların çatırtısı kulaklarıma geliyordu.Ben bir an deprem mi oluyor diyetavana baka dururken,kadının bogazından öyle bir hırıltı geldiki,sanki yanımda deve kesiyorlardı. çünkü o hırıltıyı başka bir şeye benzemiyordu.gözleri yuvasından çıkmışcasına koskoca olmuş tavana öylece bakıyordu.ben donup kaldım.korkumdan kalkıp kaçmak istedim,ama gücüm taakatim kalmamıştı.
O kadın hırlaya hırlaya gözümün önünde simsiyah olarak can verdi.nice sonra kendime gelip arkamı döndügümde,o kadının ne çocukları,ne eşi,nede akrabaları kalmıştı.hepsi korkudan dışarı kaçmışlardı.gerçi bende kaçacaktım ama taakatim kalmamıştı.dışarı çıktım çocuklarını çagırdımve annelerini gösterdim.çocukları annelerini halini görünce korkudan aglayamadılar bile. Sonra köylüye göstermeden kapalı bir yerdezor bela yıkatıp hemen defin işlemini yaptık.Bu benim bu güne kadar ne aklımdan çıktı nede gözümün önünden gitti."
Ben sonra mehmet abiye sordum.abi acaba nasıl bir insanmışki bunca eziyete maruz kalmış. Oda sordum soruşturdum dedi.Ama kimse bir şey demedi. Bende üstüne varmadım dedi.
Evet kardeşlerim,belki bugün ALLAH bilir kaç tane insan azrailin elinde ecel terleri döküyor.ALLAHIM bizleri bu dünyaya gönderdigi suratla ve iman ile huzuruna huzuruna çıkmayı nasip etsin.AMİN..
