[ame]https://www.youtube.com/watch?v=Pnr-bs5m6QA[/ame]
Hüseyin Nihal ATSIZ'ın 'Ruh Adam' romanındaki 'Güntülü' karakterine ithafen yapılan bir parçadır.
Ey göz nuru güne inat Güntülü!
Hısmım, hasmım Güntülü'yle örtülü!
Git gönlümden diye girsem belaya;
Bilakis, rastlarım ruh-u elaya...
Mücrim olup, düşlerimden çık diye,
Döküp, dökeceğim kanlar hediye;
Yine senden, yine haletim hazin,
Yine sen! Ey Zülfikar, Ey nazenin!
Nere' gitsem, yine senden uzağa! Düşerim bir sen odaklı tuzağa...
Sana gelsem, alsam seni, yar etsem;
Güntülü'nü örtsem sana, var etsem;
Ne hazin ki; Burkay gibi doyamam,
Ne doyması; bakmaklara kıyamam!
Ne hazin ki; Dünya pek dar bu aşka,
Bu sevdanın konaklığı bambaşka!
O halde Nükredit, günden gün sayar,
Gün gelende, Azrail nikâh kıyar!
Ey göz nuru güne inat Güntülü!
Hısmım, hasmım Güntülü'yle örtülü!
Git gönlümden diye girsem belaya;
Bilakis, rastlarım ruh-u elaya...
Mücrim olup, düşlerimden çık diye,
Döküp, dökeceğim kanlar hediye;
Yine senden, yine haletim hazin,
Yine sen! Ey Zülfikar, Ey nazenin!
Nere' gitsem, yine senden uzağa! Düşerim bir sen odaklı tuzağa...
Sana gelsem, alsam seni, yar etsem;
Güntülü'nü örtsem sana, var etsem;
Ne hazin ki; Burkay gibi doyamam,
Ne doyması; bakmaklara kıyamam!
Ne hazin ki; Dünya pek dar bu aşka,
Bu sevdanın konaklığı bambaşka!
O halde Nükredit, günden gün sayar,
Gün gelende, Azrail nikâh kıyar!
