Zamansız bir mart ayını sevmiyorum artık. Hiç bir papatyaya sormuyorum seviyor musun sevmiyor musun diye. Gelişini seyrediyorum zamanın sadece, sonra apansız gidişini. Adın yazan hiçbir kelimeyi okumuyorum. Dokunmuyorum elinin değdiği hiçbir yere. Futbolu da sevmiyorum artık. Hiçbir ayak sesinde beklemiyorum seni. Dualarımın sonuna eklemiyorum, Gelmeni istemiyorum artık. En çok sevdiğim ellerini özlemiyorum. Bakmaya doyamadığım gözlerin aklıma gelmiyor mesela. Yerli yersiz hayaller kurmuyorum ucunda sen olan. Sebepsiz yere kahretmiyorum kendimi. Gülücükleri eksik bırakmıyorum gamzelerimden. Nefret ediyorum beyaz gelinlikten. Esmer olan hiçbir kızı sevmiyorum. Evleniyoruz, mutluyuz yazan arabaları taşlamak istiyorum. Geberene kadar ağlamak istiyorum sonra. Beraber dinlediğimiz şarkıyı istemiyorum artık. Bana seni hatırlatan hiçbir şeye izin vermiyorum.
Zamansız bir mart ayıydı gittiğin gece. Sebepsiz, suskun, zalimce. Soğuktu bütün kaldırım taşları. Sadece ellerin aklımdaydı. Dokunmaya kıyamadığım ellerin. Şimdi başkasınınmı. Sabahlara beraber uyandığın başka bir kızmı. Artık kayan hiçbir yıldızda dilek tutmuyorum. Gönlüme izin vermiyorum seni sevmesine. Düşünmek istemiyorum gözlerini. Sadece şerefinde gizlediğin şerefsizliğine ağlıyorum. Yüreğimde biriktirdiğim serzenişlere inat nefret etmiyorum senden. Hiç bir duygu barındırmıyorum düşüncelerimde. Sevmiyorum nefrette etmiyorum. Güneşe çıplak gözle bakabiliyorum artık. Hiç bir karanlıktan korkmuyorum. Kapalı kalan kapılar ardında bırakmıyorum duygularımı. Sevmiyorum sevemiyorum. Hiçbir eli tutamıyorum senden başka. Hiçbir gidene kal diyemiyorum. Uçsuz bucaksız bir gökyüzünde uçurtmalara takıyorum hayallerimi. Güller biriktiriyorum ellerimde her gün bir tane gül bırakıyorum gittiğin yere. Belki bir gün alırda toplarsın diye. Aşkın rengini siyaha boyuyorum sırf sana inat pembe gülücükler dağıtıyorum etrafıma. Mutsuz değilim. Sadece sözlerinde gizlediğin yalanlara ağlıyorum. Sevmiyorum kurduğun hiçbir cümleyi. Kelimelerini getirmiyorum aklıma. Beraber gittiğimiz göl kenarındaki taşlara oturmuyorum artık. Hiç bir hayalin gerçek olmasını beklemiyorum… Gelmeyeceğini bildiğim için beklemiyorum seni
İşte bugünde bitti sensiz. Kurduğum hiçbir hayal gerçek olmadı yine. Karanlıklar çöktü yeniden. Hiçbir gün batımı senin yokluğun kadar acı vermedi. Ellerim yine boş. Her yer karanlık her yer boş. Hayallerim yine öksüz, yine gariban. Ben yine sensizim. Artık uyanmak istemiyorum doğan hiçbir güneşle birlikte. Karanlıklara sensiz dayanamıyorum artık. Yürüyemiyorum senin olmadığın hiçbir yolda. Ben artık ağlayamıyorum bile. Sana biriktirdiğim bütün öfkemi sahile bıraktım dün gece. Yıldızlar tek şahidimdi. Oturdum, ağladım. Neden dedim sadece neden. Neden gittin, neden sessiz. Hiçbir sorunun cevabını vermedi deniz bana. Yakamoz bile ağladı benimle beraber. Gökyüzü kırmızıya boyandı. Hiçbir bulut senin kokunu getirmedi bana. Emanet bırakmadı dalgalar ellerini. Geri verirdim oysa. Ellerini özledim sevgili. Bana deli deli bakan gözlerini özledim. Seni özledim adını özledim. Dilim söyleyemese de her gün bekledim seni. Her batan gün ardından dualarımı eksik etmedim. ama gittin en güzel yerde başlayan yağmurda bıraktın bizi.
Sensiz…
alıntıdır.
Zamansız bir mart ayıydı gittiğin gece. Sebepsiz, suskun, zalimce. Soğuktu bütün kaldırım taşları. Sadece ellerin aklımdaydı. Dokunmaya kıyamadığım ellerin. Şimdi başkasınınmı. Sabahlara beraber uyandığın başka bir kızmı. Artık kayan hiçbir yıldızda dilek tutmuyorum. Gönlüme izin vermiyorum seni sevmesine. Düşünmek istemiyorum gözlerini. Sadece şerefinde gizlediğin şerefsizliğine ağlıyorum. Yüreğimde biriktirdiğim serzenişlere inat nefret etmiyorum senden. Hiç bir duygu barındırmıyorum düşüncelerimde. Sevmiyorum nefrette etmiyorum. Güneşe çıplak gözle bakabiliyorum artık. Hiç bir karanlıktan korkmuyorum. Kapalı kalan kapılar ardında bırakmıyorum duygularımı. Sevmiyorum sevemiyorum. Hiçbir eli tutamıyorum senden başka. Hiçbir gidene kal diyemiyorum. Uçsuz bucaksız bir gökyüzünde uçurtmalara takıyorum hayallerimi. Güller biriktiriyorum ellerimde her gün bir tane gül bırakıyorum gittiğin yere. Belki bir gün alırda toplarsın diye. Aşkın rengini siyaha boyuyorum sırf sana inat pembe gülücükler dağıtıyorum etrafıma. Mutsuz değilim. Sadece sözlerinde gizlediğin yalanlara ağlıyorum. Sevmiyorum kurduğun hiçbir cümleyi. Kelimelerini getirmiyorum aklıma. Beraber gittiğimiz göl kenarındaki taşlara oturmuyorum artık. Hiç bir hayalin gerçek olmasını beklemiyorum… Gelmeyeceğini bildiğim için beklemiyorum seni
İşte bugünde bitti sensiz. Kurduğum hiçbir hayal gerçek olmadı yine. Karanlıklar çöktü yeniden. Hiçbir gün batımı senin yokluğun kadar acı vermedi. Ellerim yine boş. Her yer karanlık her yer boş. Hayallerim yine öksüz, yine gariban. Ben yine sensizim. Artık uyanmak istemiyorum doğan hiçbir güneşle birlikte. Karanlıklara sensiz dayanamıyorum artık. Yürüyemiyorum senin olmadığın hiçbir yolda. Ben artık ağlayamıyorum bile. Sana biriktirdiğim bütün öfkemi sahile bıraktım dün gece. Yıldızlar tek şahidimdi. Oturdum, ağladım. Neden dedim sadece neden. Neden gittin, neden sessiz. Hiçbir sorunun cevabını vermedi deniz bana. Yakamoz bile ağladı benimle beraber. Gökyüzü kırmızıya boyandı. Hiçbir bulut senin kokunu getirmedi bana. Emanet bırakmadı dalgalar ellerini. Geri verirdim oysa. Ellerini özledim sevgili. Bana deli deli bakan gözlerini özledim. Seni özledim adını özledim. Dilim söyleyemese de her gün bekledim seni. Her batan gün ardından dualarımı eksik etmedim. ama gittin en güzel yerde başlayan yağmurda bıraktın bizi.
Sensiz…
alıntıdır.
