Nardugan (Doğan Güneş) Bayramı

noktalıvirgül' Alıntı:

Bu bayram Türk’lerin İslam’ı kabul etmeden önce kutladıkları bir gündür. Bunu bilenlerse hala kutlamaktadır.

Nardugan’ın kelime anlamına hecelerle bakarsak, nar-güneş; tugan, dugan-doğan anlamını taşımaktadır.

Türk’ler için değerli olan Akçam Ağacı, aynı zamanda hayat ağacı olarak bilinir. Bu ağacın yeryüzünün tam ortasında olduğuna inanılır. Türk inancına göre güneş çok önemli bir varlık ve gecelerin kısalmaya, gündüzlerin uzamaya başladığı zaman aralığında gece ve gündüzün birbiriyle savaştığı ve gündüzün utkusuyla (yengisiyle) son buluyor. Bu durumda 21 Aralık’tan sonra gündüzlerin daha uzun olacağı ve insanlar güneşi daha uzun süre görebilecekleri için kutlama yapmayı uygun görmüşlerdir. Güneşin bu utkusu, güneşin yeniden doğuşu ile Tanrı güneşi geri verdi inancıyla akçam ağacı süslerler, ağacın yanına armağanlar koyarlar, güzel giysiler giyerler, Tanrı’dan dileklerde bulunurlar, yaşlı olan yakınlarını görmeye giderler, birlikte yemek yenip güzel vakit geçirilir.

Bu geleneğin Hun Türk’lerinin Avrupa’ya göç etmesiyle birlikte Hristiyan’lar tarafından benimsendiği ve onlar da 25 Aralık’ta kutlamaya başlamışlardır. Yani bu bir özenti sonucu diğer toplumlara geçmiş olduğu düşünülmektedir. Tabi Avrupa’daki birçok Türk’ün de asimile olarak ve hatta Türk’lüklerini inkâr ederek yaşamlarına farklı kültürlerle devam ettirdikleri de bilinmektedir.

Kısacası, Hristiyan’ların kutlamalarının aslında Hz. İsa’nın doğum günüyle ilgisi yoktur.

21 Aralık, Orta Asya Türk toplumlarının kullandığı ay takvimine göre yılın son günü olarak kabul edilmiştir. Anadolu’da bazı düğünlere de hediye olarak çam dalı gönderilen yerler olmuştur. Ayrıca Akçam deseni, Anadolu’daki birçok halı ve kilimin üzerine işlenmiştir.

Birçok konuda olduğu gibi bu konu da gizlenmeye çalışılmış, Türk’lerle ilgili birçok kişi tarafından bilinmeyen konular arasında kalmıştır. Sümerolog Muazzez İlmiye Çığ’a göre de, Noel olarak bilinen geleneğin kökeni Orta Asya Türk toplumlarından gelmektedir. Hatta Ayaz Ata adında bir kişinin, kışın çok soğuk ve zorlu geçtiği dönemlerde ihtiyacı olan insanlara yardım ettiği ve hediyeler getirdiği anlatılır.

Birçok simge, gelenek, görenek, verilen değerler düşünüldüğünde ve tarihsel bilgiler güvenilir kaynaklardan araştırıldığında çok farklı yerlere çekildiği görülebilmektedir. Bu bilgileri ulaşabilmek için tabii ki kısmi bir araştırma yetmeyecektir. Çok çeşitli kaynağa ulaşılması gerekir. Günümüzde ulaşılamayan kaynakları, yakılan kütüphaneleri ve kitapları da düşünecek olursak, nelerle ne için ilgilenildiği tahmin edilebilir.

NarDugan Bayramınız Kutlu Olsun…​

Genişletmek için tıkla ...

noktalıvirgül' Alıntı:

Bu bayram Türk’lerin İslam’ı kabul etmeden önce kutladıkları bir gündür. Bunu bilenlerse hala kutlamaktadır.

Nardugan’ın kelime anlamına hecelerle bakarsak, nar-güneş; tugan, dugan-doğan anlamını taşımaktadır.

Türk’ler için değerli olan Akçam Ağacı, aynı zamanda hayat ağacı olarak bilinir. Bu ağacın yeryüzünün tam ortasında olduğuna inanılır. Türk inancına göre güneş çok önemli bir varlık ve gecelerin kısalmaya, gündüzlerin uzamaya başladığı zaman aralığında gece ve gündüzün birbiriyle savaştığı ve gündüzün utkusuyla (yengisiyle) son buluyor. Bu durumda 21 Aralık’tan sonra gündüzlerin daha uzun olacağı ve insanlar güneşi daha uzun süre görebilecekleri için kutlama yapmayı uygun görmüşlerdir. Güneşin bu utkusu, güneşin yeniden doğuşu ile Tanrı güneşi geri verdi inancıyla akçam ağacı süslerler, ağacın yanına armağanlar koyarlar, güzel giysiler giyerler, Tanrı’dan dileklerde bulunurlar, yaşlı olan yakınlarını görmeye giderler, birlikte yemek yenip güzel vakit geçirilir.

Bu geleneğin Hun Türk’lerinin Avrupa’ya göç etmesiyle birlikte Hristiyan’lar tarafından benimsendiği ve onlar da 25 Aralık’ta kutlamaya başlamışlardır. Yani bu bir özenti sonucu diğer toplumlara geçmiş olduğu düşünülmektedir. Tabi Avrupa’daki birçok Türk’ün de asimile olarak ve hatta Türk’lüklerini inkâr ederek yaşamlarına farklı kültürlerle devam ettirdikleri de bilinmektedir.

Kısacası, Hristiyan’ların kutlamalarının aslında Hz. İsa’nın doğum günüyle ilgisi yoktur.

21 Aralık, Orta Asya Türk toplumlarının kullandığı ay takvimine göre yılın son günü olarak kabul edilmiştir. Anadolu’da bazı düğünlere de hediye olarak çam dalı gönderilen yerler olmuştur. Ayrıca Akçam deseni, Anadolu’daki birçok halı ve kilimin üzerine işlenmiştir.

Birçok konuda olduğu gibi bu konu da gizlenmeye çalışılmış, Türk’lerle ilgili birçok kişi tarafından bilinmeyen konular arasında kalmıştır. Sümerolog Muazzez İlmiye Çığ’a göre de, Noel olarak bilinen geleneğin kökeni Orta Asya Türk toplumlarından gelmektedir. Hatta Ayaz Ata adında bir kişinin, kışın çok soğuk ve zorlu geçtiği dönemlerde ihtiyacı olan insanlara yardım ettiği ve hediyeler getirdiği anlatılır.

Birçok simge, gelenek, görenek, verilen değerler düşünüldüğünde ve tarihsel bilgiler güvenilir kaynaklardan araştırıldığında çok farklı yerlere çekildiği görülebilmektedir. Bu bilgileri ulaşabilmek için tabii ki kısmi bir araştırma yetmeyecektir. Çok çeşitli kaynağa ulaşılması gerekir. Günümüzde ulaşılamayan kaynakları, yakılan kütüphaneleri ve kitapları da düşünecek olursak, nelerle ne için ilgilenildiği tahmin edilebilir.

NarDugan Bayramınız Kutlu Olsun…​

Genişletmek için tıkla ...

noktalıvirgül' Alıntı:

Bu bayram Türk’lerin İslam’ı kabul etmeden önce kutladıkları bir gündür. Bunu bilenlerse hala kutlamaktadır.

Nardugan’ın kelime anlamına hecelerle bakarsak, nar-güneş; tugan, dugan-doğan anlamını taşımaktadır.

Türk’ler için değerli olan Akçam Ağacı, aynı zamanda Hayat Ağacı olarak bilinir. Bu ağacın yeryüzünün tam ortasında olduğuna inanılır. Türk inancına göre güneş çok önemli bir varlık ve gecelerin kısalmaya, gündüzlerin uzamaya başladığı zaman aralığında gece ve gündüzün birbiriyle savaştığı ve gündüzün utkusuyla (yengisiyle) son buluyor. Bu durumda 21 Aralık’tan sonra gündüzlerin daha uzun olacağı ve insanlar güneşi daha uzun süre görebilecekleri için kutlama yapmayı uygun görmüşlerdir. Güneşin bu utkusu, güneşin yeniden doğuşu ile Tanrı güneşi geri verdi inancıyla Akçam Ağacı süslerler, ağacın yanına armağanlar koyarlar, güzel giysiler giyerler, Tanrı’dan dileklerde bulunurlar, yaşlı olan yakınlarını görmeye giderler, birlikte yemek yenip güzel vakit geçirilir.

Bu geleneğin Hun Türk’lerinin Avrupa’ya göç etmesiyle birlikte Hristiyan’lar tarafından benimsendiği ve onlar da 25 Aralık’ta kutlamaya başlamışlardır. Yani bu bir özenti sonucu diğer toplumlara geçmiş olduğu düşünülmektedir. Tabi Avrupa’daki birçok Türk’ün de asimile olarak ve hatta Türk’lüklerini inkâr ederek yaşamlarına farklı kültürlerle devam ettirdikleri de bilinmektedir.

Kısacası, Hristiyan’ların kutlamalarının aslında Hz. İsa’nın doğum günüyle ilgisi yoktur.

21 Aralık, Orta Asya Türk toplumlarının kullandığı ay takvimine göre yılın son günü olarak kabul edilmiştir. Anadolu’da bazı düğünlere de hediye olarak çam dalı gönderilen yerler olmuştur. Ayrıca Akçam deseni, Anadolu’daki birçok halı ve kilimin üzerine işlenmiştir.

Birçok konuda olduğu gibi bu konu da gizlenmeye çalışılmış, Türk’lerle ilgili birçok kişi tarafından bilinmeyen konular arasında kalmıştır. Sümerolog Muazzez İlmiye Çığ’a göre de, Noel olarak bilinen geleneğin kökeni Orta Asya Türk toplumlarından gelmektedir. Hatta Ayaz Ata adında bir kişinin, kışın çok soğuk ve zorlu geçtiği dönemlerde ihtiyacı olan insanlara yardım ettiği ve hediyeler getirdiği anlatılır.

Birçok simge, gelenek, görenek, verilen değerler düşünüldüğünde ve tarihsel bilgiler güvenilir kaynaklardan araştırıldığında çok farklı yerlere çekildiği görülebilmektedir. Bu bilgileri ulaşabilmek için tabii ki kısmi bir araştırma yetmeyecektir. Çok çeşitli kaynağa ulaşılması gerekir. Günümüzde ulaşılamayan kaynakları, yakılan kütüphaneleri ve kitapları da düşünecek olursak, nelerle ne için ilgilenildiği tahmin edilebilir.

NarDugan Bayramınız Kutlu Olsun…​

Genişletmek için tıkla ...