Nacizane yazımı paylaşmak istiyorum
Rutin düzende sabahın köründe kalktın yatağından ve aceleyle hazırladığın ekmek arası peynir dürümünü yiyerek tuttun iş yerinin yolunu. İşyerine geldiğinde patron asık yüz ifadesiyle karşıladı seni, ardından seninle artık çalışmak istemediğini dile getirdi. Geride bıraktığın birçok işten sonra burası para kazanmak için elindeki son fırsatlardan biriydi oysa ve sonuçta işsiz kaldın. Eşyalarını topladın ve buruk bir şekilde ayrıldın çokta ısınamadığın bu işyerinden. Kapı önüne konulmuş olmanın yanı sıra en azından yanında kendini önemli hissettiğin bir sevgilinin varlığını düşünerek sığınabileceğin bir liman varmış gibi şükrettin. Ayaklarını sürüyerek işten kovulmuş ve yılgın vaziyette evin yolunu tuttun bu defa sevgiline sığınmak için. Eve geldiğinde, tüm odaların boş olduğunu, aslında evde bulunması gereken sevgilinin, nereye gitmiş olabileceği ihtimalini düşünürken, sehpanın üzerine bırakılmış bir not buldun. Merakla notu aldın ve hemen okumaya başladın. Notta sevgilinin seni terk ettiği yazıyordu ve aynı gün ikinci bir şok yaşıyorsun. Sinirleniyorsun ve eline geçirdiğin eşyaları rastgele fırlatıyorsun etrafa. O esnada kapı çalıyor, öfkeyle açıyorsun kapıyı ve karşında yaşlı ev sahibin duruyor. Sen öylece ev sahibine bakarken, ev sahibin kendisinin ihtiyacı olduğunu belirterek sana evi boşaltman gerektiğini söylüyor. Çıldırmış bir vaziyette arkana bile bakmadan hızla uzaklaşıyorsun oradan. Sokaklarda amaçsız yürüyorsun bir süre, sonra kıymetli bir dostun ile karşılaşıyorsun. Halin nedir diye soran dostuna başından geçenleri anlatıyorsun gelecek bir deva umuduyla. Dostun, sürekli problem içinde olduğundan artık seninle görüşmek istemediğini belirtiyor. Başını ellerinin arasına alıp, nedir bu yaşadıklarım diye kendi kendine sitem ediyorsun. Tam o sırada bir sokak köpeği yanına geliyor, hayvanın dostluğu daha iyidir diye içinden geçirdiğin anda sen fark etmeden köpek ayağına pisliyor.
Bu kadar olmaz artık diyorsun
Kendinden başka kimsen olmadığını düşünüp, tek başına kalmışlığın korku ve sancısını yaşamaya başlıyorsun. İşini, sevgilini, evini, dostunu kaybediyor hatta bir sokak köpeğinin hinliğine maruz kalıyorsun. Artık etrafında hiç kimse yok! Yalnız geldiğin şu dünyadan yine yalnız gideceğin hissiyle tekrar eve dönüp kendini asmak için bir düzenek oluşturuyorsun. İlmeği boynuna geçirip son hamle için ayağının altında bulunan tabureyi deviriyorsun. O esnada sert bir şekilde yere çakılıyorsun. Yataktan düştüğünü ve kötü bir kâbus gördüğünü anacak birkaç dakika sonra idrak ediyorsun.
Diyelim ki bu bir rüya değil de gerçek. İşte şuur burada lazım, hayatı idrak etmek ve kendinden başka hiçbir şeye sahip olmadığın gerçeğinde yatıyor her şey.
İyi bir iş, prestijli bir kariyer mi düşlüyorsun? Emek ver.
Sadık bir eş, güveneceğin bir sevgilimi arıyorsun? Yüreğini ortaya koy.
İnsanları anlamak, insanlar tarafından anlaşılmak mı istiyorsun? Samimi ol.
Dostlarının ihanetinden korkup endişe mi ediyorsun? Dost ol.
Hayvanların dostluğuna mı sığınmak istiyorsun? Hem hoşgörülü hem tetikte ol.
Hayata bir anlam mı arıyorsun? Önce kendini anla.
Yaşamda aradığını bulamıyor musun? Önce kendini bul.
Kader denilen şey, doğum ve ölüm anında, arasında zuhur eden her ne varsa vebali sana, o nedenle özgürsün dilediğin gibi yaşamakta.
Bunu bil ve iyi anla
Rutin düzende sabahın köründe kalktın yatağından ve aceleyle hazırladığın ekmek arası peynir dürümünü yiyerek tuttun iş yerinin yolunu. İşyerine geldiğinde patron asık yüz ifadesiyle karşıladı seni, ardından seninle artık çalışmak istemediğini dile getirdi. Geride bıraktığın birçok işten sonra burası para kazanmak için elindeki son fırsatlardan biriydi oysa ve sonuçta işsiz kaldın. Eşyalarını topladın ve buruk bir şekilde ayrıldın çokta ısınamadığın bu işyerinden. Kapı önüne konulmuş olmanın yanı sıra en azından yanında kendini önemli hissettiğin bir sevgilinin varlığını düşünerek sığınabileceğin bir liman varmış gibi şükrettin. Ayaklarını sürüyerek işten kovulmuş ve yılgın vaziyette evin yolunu tuttun bu defa sevgiline sığınmak için. Eve geldiğinde, tüm odaların boş olduğunu, aslında evde bulunması gereken sevgilinin, nereye gitmiş olabileceği ihtimalini düşünürken, sehpanın üzerine bırakılmış bir not buldun. Merakla notu aldın ve hemen okumaya başladın. Notta sevgilinin seni terk ettiği yazıyordu ve aynı gün ikinci bir şok yaşıyorsun. Sinirleniyorsun ve eline geçirdiğin eşyaları rastgele fırlatıyorsun etrafa. O esnada kapı çalıyor, öfkeyle açıyorsun kapıyı ve karşında yaşlı ev sahibin duruyor. Sen öylece ev sahibine bakarken, ev sahibin kendisinin ihtiyacı olduğunu belirterek sana evi boşaltman gerektiğini söylüyor. Çıldırmış bir vaziyette arkana bile bakmadan hızla uzaklaşıyorsun oradan. Sokaklarda amaçsız yürüyorsun bir süre, sonra kıymetli bir dostun ile karşılaşıyorsun. Halin nedir diye soran dostuna başından geçenleri anlatıyorsun gelecek bir deva umuduyla. Dostun, sürekli problem içinde olduğundan artık seninle görüşmek istemediğini belirtiyor. Başını ellerinin arasına alıp, nedir bu yaşadıklarım diye kendi kendine sitem ediyorsun. Tam o sırada bir sokak köpeği yanına geliyor, hayvanın dostluğu daha iyidir diye içinden geçirdiğin anda sen fark etmeden köpek ayağına pisliyor.
Bu kadar olmaz artık diyorsun
Kendinden başka kimsen olmadığını düşünüp, tek başına kalmışlığın korku ve sancısını yaşamaya başlıyorsun. İşini, sevgilini, evini, dostunu kaybediyor hatta bir sokak köpeğinin hinliğine maruz kalıyorsun. Artık etrafında hiç kimse yok! Yalnız geldiğin şu dünyadan yine yalnız gideceğin hissiyle tekrar eve dönüp kendini asmak için bir düzenek oluşturuyorsun. İlmeği boynuna geçirip son hamle için ayağının altında bulunan tabureyi deviriyorsun. O esnada sert bir şekilde yere çakılıyorsun. Yataktan düştüğünü ve kötü bir kâbus gördüğünü anacak birkaç dakika sonra idrak ediyorsun.
Diyelim ki bu bir rüya değil de gerçek. İşte şuur burada lazım, hayatı idrak etmek ve kendinden başka hiçbir şeye sahip olmadığın gerçeğinde yatıyor her şey.
İyi bir iş, prestijli bir kariyer mi düşlüyorsun? Emek ver.
Sadık bir eş, güveneceğin bir sevgilimi arıyorsun? Yüreğini ortaya koy.
İnsanları anlamak, insanlar tarafından anlaşılmak mı istiyorsun? Samimi ol.
Dostlarının ihanetinden korkup endişe mi ediyorsun? Dost ol.
Hayvanların dostluğuna mı sığınmak istiyorsun? Hem hoşgörülü hem tetikte ol.
Hayata bir anlam mı arıyorsun? Önce kendini anla.
Yaşamda aradığını bulamıyor musun? Önce kendini bul.
Kader denilen şey, doğum ve ölüm anında, arasında zuhur eden her ne varsa vebali sana, o nedenle özgürsün dilediğin gibi yaşamakta.
Bunu bil ve iyi anla
