Sözlerin bir anlamı kaldı mı artık bizim için? Evet, işte sonunda ben de pes ettim; vazgeçtim artık sana yazmaktan
Vazgeçtim artık seni, beni ve aslında hiçbir zaman olmamış olan bizi yazmaktan
Artık okumayacağını, okusan da umursamayacağını bildiğim satırları yazmaktan vazgeçtim
Son mektup bu Bu sevgiliye son sesleniş; ama bu kez sevgilim diye hitap etmeden Eğer olur da okursan, benden sana bir veda olarak kabul et bu satırları Okumazsan,benim kendi yüreğimdeki sessiz ve dilsiz elvedam olarak kalsınlar bu sevdaya ve sana
Her zaman tek bir şey istedim Tanrıdan; o da senin öyle ya da böyle, her koşulda mutlu olman.. Beni bir gün bile anlamamış, dinlememiş, söylediklerime aldırış etmemiş de olsan kızgın değilim sana Evet, kırgınlıklarım var; hayat boyu geçmesi mümkün olmayan ve yaralarım var senden yana; hiç kabuk bağlamayan
Ama bugün bu satırları yazarken, bugün sana son defa sesimi duyurmaya çalışırken; bir kenara bırakıyorum bütün kırgınlıklarımı ve yaralanmışlıklarımı Artık asla telafisi mümkün olmayan şeyleri dile getirmenin hiçbir anlamı yok Belki bir gün sen de bütün kızgınlıkların geçtikten sonra anlayabileceksin beni Ama dedim ya bu saatten sonra birbirimizi anlasak ya da anlamasak, bağışlasak ya da bağışlamasak hiçbir şey fark etmez
Benimkisi zaten en başından beri imkansızdı, bile bile lades demek, anlamsız bir ümidin peşinde sürüklenmekti Anlıyorum şimdi; bütün o aşk, sevgi, güzel günlerin yaşanacağı ümidi Hepsi ama hepsi sadece boş bir hayalden ibaretti Oysa ben büyüdüm artık; boş hayallere, hiçbir zaman gerçek olmayacak masallara inanacak yaşı çoktan geçtim Ama yine de bu sevda benim tek gerçeğimdi, hayatın kirlenmişliğine inat masum ve temiz kalan tek yanımdı Bütün yalanlara ve oyunlara inat, bu sevdanın saflığı tutunduğum tek dalımdı
Ama bir gün geliyor, insan hatıralarından kopmak zorunda kalıyormuş İşte bugün o gün.. Bugün bütün çocukluğumu, aşkımı, anılarımı, o saf ve temiz duygularımı, o hiç var olmamış bize dair her şeyi arkamda bırakıyorum Anlamsız bir hayat var önümde; çocukluğumun toz pembe bulutlarından uzak Önümü göremediğim karanlık ve sisli bir yolda yürüyorum ve sonumun nereye varacağını hiç bilmiyorum
İsterdim ki sen de sevebilseydin beni Benim seni sevdiğim kadar olmasa da, hiç değilse içimi ısıtacak, yaralarımı saracak kadar sevseydin; inan yeterdi Ama dedim ya; geri dönüşü olmayan şeylere hayıflanmak için artık çok geç İkimizin de bambaşka hayatları var artık, ya da en azından olmalı Yüreğimin bir yarısını ölünceye dek sende bırakmış olsam da, bana kalan yarısıyla yaşayabilmeyi ve zor da olsa tek kanatla da uçabilmeyi öğrenmeliyim artık
Sana yazdığım bu son mektubu anlamsız keşkelerle süslemeyeceğim çünkü keşkelerin kimseye bir yararı olmadığını artık öğrendim Sana daha fazla beni de anlatmaya çalışmayacağım çünkü artık ne benim, ne bu sevdanın ne de beni anlayabilmenin hiçbir anlamı kalmadı
Bundan sonrası için kendi adıma Tanrıdan tek dileğim; bir gün senin gibi güçlü olabilmeyi, hayata karşı senin gibi her koşulda dimdik ve soğuk kanlı durabilmeyi öğrenmek.. Bir gün senin gibi bir insan olabilmek Her zaman hayranlık duydum sana; duruşuna, bakışına, konuşmana, gülmene, kızmana, her şeyine Ve artık hayattan tek istediğim senin gibi bir insana sahip olamadığıma göre, senin gibi olabilmek
Yaşadıklarımdan sonra bu sevdadan başka hiçbir şeyin artık beni yıkıp yaralayamayacağını biliyorum, ve en azından bundan güç alıyorum Bundan sonraki hayatımsa varolan yaralarımı sarmaya ve seni tamamen unutmaya çalışmakla geçecek Mümkün olduğunca sormamaya çalışacağım seni Duymamaya, görmemeye, bilmemeye çalışacağım sana dair hiçbir şeyi
Aldırmayacağım dersem yalan olur, işte bu yüzden elimden geldiğince kapatacağım gözlerimi ve kulaklarımı sana dair her şeye Hayat bu, gün gelip alışıyor ya insan en zor şeylere bile; buna da alışacağım elbet Kim bilir, belki alışmayı öğreten zaman gün gelir unutmayı da öğretir bana Ben o günü sabırla bekleyeceğim
Sana gelince, masal bitti, ben gerçek dünyaya geri döndüm ve vazgeçtim çocukluk masallarına inanmaktan Ama sen bana inat hep masallarda kal olur mu? Sen hep en güzel masalların en güzel kahramanı olarak kal Yıllar yılı hiç bitme, dolaş dillerden dillere Kim bilir belki bir gün gelir bir yerde, bir kalemden kendi masalını okur, ya da bir dilden senin masalının anlatıldığını duyar, gülümsersin sessizce
Ve son bir söz; eğer gittiğin yerlerin karanlığına aldanıp ta benden başkasına sarılırsan aydınlığım diye; hiç ama hiç mutlu olama
Mesude TÜRKMENER
Son mektup bu Bu sevgiliye son sesleniş; ama bu kez sevgilim diye hitap etmeden Eğer olur da okursan, benden sana bir veda olarak kabul et bu satırları Okumazsan,benim kendi yüreğimdeki sessiz ve dilsiz elvedam olarak kalsınlar bu sevdaya ve sana
Her zaman tek bir şey istedim Tanrıdan; o da senin öyle ya da böyle, her koşulda mutlu olman.. Beni bir gün bile anlamamış, dinlememiş, söylediklerime aldırış etmemiş de olsan kızgın değilim sana Evet, kırgınlıklarım var; hayat boyu geçmesi mümkün olmayan ve yaralarım var senden yana; hiç kabuk bağlamayan
Ama bugün bu satırları yazarken, bugün sana son defa sesimi duyurmaya çalışırken; bir kenara bırakıyorum bütün kırgınlıklarımı ve yaralanmışlıklarımı Artık asla telafisi mümkün olmayan şeyleri dile getirmenin hiçbir anlamı yok Belki bir gün sen de bütün kızgınlıkların geçtikten sonra anlayabileceksin beni Ama dedim ya bu saatten sonra birbirimizi anlasak ya da anlamasak, bağışlasak ya da bağışlamasak hiçbir şey fark etmez
Benimkisi zaten en başından beri imkansızdı, bile bile lades demek, anlamsız bir ümidin peşinde sürüklenmekti Anlıyorum şimdi; bütün o aşk, sevgi, güzel günlerin yaşanacağı ümidi Hepsi ama hepsi sadece boş bir hayalden ibaretti Oysa ben büyüdüm artık; boş hayallere, hiçbir zaman gerçek olmayacak masallara inanacak yaşı çoktan geçtim Ama yine de bu sevda benim tek gerçeğimdi, hayatın kirlenmişliğine inat masum ve temiz kalan tek yanımdı Bütün yalanlara ve oyunlara inat, bu sevdanın saflığı tutunduğum tek dalımdı
Ama bir gün geliyor, insan hatıralarından kopmak zorunda kalıyormuş İşte bugün o gün.. Bugün bütün çocukluğumu, aşkımı, anılarımı, o saf ve temiz duygularımı, o hiç var olmamış bize dair her şeyi arkamda bırakıyorum Anlamsız bir hayat var önümde; çocukluğumun toz pembe bulutlarından uzak Önümü göremediğim karanlık ve sisli bir yolda yürüyorum ve sonumun nereye varacağını hiç bilmiyorum
İsterdim ki sen de sevebilseydin beni Benim seni sevdiğim kadar olmasa da, hiç değilse içimi ısıtacak, yaralarımı saracak kadar sevseydin; inan yeterdi Ama dedim ya; geri dönüşü olmayan şeylere hayıflanmak için artık çok geç İkimizin de bambaşka hayatları var artık, ya da en azından olmalı Yüreğimin bir yarısını ölünceye dek sende bırakmış olsam da, bana kalan yarısıyla yaşayabilmeyi ve zor da olsa tek kanatla da uçabilmeyi öğrenmeliyim artık
Sana yazdığım bu son mektubu anlamsız keşkelerle süslemeyeceğim çünkü keşkelerin kimseye bir yararı olmadığını artık öğrendim Sana daha fazla beni de anlatmaya çalışmayacağım çünkü artık ne benim, ne bu sevdanın ne de beni anlayabilmenin hiçbir anlamı kalmadı
Bundan sonrası için kendi adıma Tanrıdan tek dileğim; bir gün senin gibi güçlü olabilmeyi, hayata karşı senin gibi her koşulda dimdik ve soğuk kanlı durabilmeyi öğrenmek.. Bir gün senin gibi bir insan olabilmek Her zaman hayranlık duydum sana; duruşuna, bakışına, konuşmana, gülmene, kızmana, her şeyine Ve artık hayattan tek istediğim senin gibi bir insana sahip olamadığıma göre, senin gibi olabilmek
Yaşadıklarımdan sonra bu sevdadan başka hiçbir şeyin artık beni yıkıp yaralayamayacağını biliyorum, ve en azından bundan güç alıyorum Bundan sonraki hayatımsa varolan yaralarımı sarmaya ve seni tamamen unutmaya çalışmakla geçecek Mümkün olduğunca sormamaya çalışacağım seni Duymamaya, görmemeye, bilmemeye çalışacağım sana dair hiçbir şeyi
Aldırmayacağım dersem yalan olur, işte bu yüzden elimden geldiğince kapatacağım gözlerimi ve kulaklarımı sana dair her şeye Hayat bu, gün gelip alışıyor ya insan en zor şeylere bile; buna da alışacağım elbet Kim bilir, belki alışmayı öğreten zaman gün gelir unutmayı da öğretir bana Ben o günü sabırla bekleyeceğim
Sana gelince, masal bitti, ben gerçek dünyaya geri döndüm ve vazgeçtim çocukluk masallarına inanmaktan Ama sen bana inat hep masallarda kal olur mu? Sen hep en güzel masalların en güzel kahramanı olarak kal Yıllar yılı hiç bitme, dolaş dillerden dillere Kim bilir belki bir gün gelir bir yerde, bir kalemden kendi masalını okur, ya da bir dilden senin masalının anlatıldığını duyar, gülümsersin sessizce
Ve son bir söz; eğer gittiğin yerlerin karanlığına aldanıp ta benden başkasına sarılırsan aydınlığım diye; hiç ama hiç mutlu olama
Mesude TÜRKMENER
