Ağlamaya teşne Hâfız
Gürledikçe gürül gürül
Güllerle gelir gibidir yüreklerimize
Ağlamak tilâvetin diğer adı. Gözyaşının hüzün menfezlerinden boşalması anı tilâveti bekler. Tilâvet, ötelerin sözünün gönülden dile akması. Gönlün Hak'la, dilin de gönülle olması... Tilavet, Hak'ka tercüman olma ve Hak sözünü dillendirme neşvesi...
Yürek bulutları dolmuş, rahmet kıvılcımları da erişmişse, zamanın adı bellidir: Kur'an zamanı. Zaman tilâvet zamanı. Zaman sözü dinleme ve söz arzetme zamanı. Zaman mükâleme zamanı. Zaman Hâfız'ın zamanı...
Diz çöker Hâfız. Yumulur gözleri. Yumulur, lâkin ötelere açılır gözleri. Biter artık tüm dünya sözleri. Bir sıcaklık kaplarken özleri, nefesler tutulur. Gözlerde kamaşmalar olur. Haşyet ürpertileri sarar herkesi... Meleklerdir aslında saran herkesi... Masum, saf, pırıl pırıl melekler... Sadakat timsali can melekler... Haber verirler hep birbirlerine. Kopup gelirler tilâvet yerine... Dolar küçücük mekan... Etraf nur üstüne nur olur. Göklere yollar kurulur. Yollar sayısız, yollar mahlukatın nefeslerince... Yollar taa sonsuza uçurur.
Hâfız önce Sözün Sahibi'ne sığınır; kovulmuş şeytandan... Sonra başlarım der, Rahman ve Rahim olan O'nun adıyla. Hafız Kur'an tilâvet eder. Öteler önünde pır pır... Ağzında sırlı anahtarlar, kapılar birer birer açılır. Aşar lâmekanları. Yanında gül bahçelerinde dolaşan kardeşleri; Kur'an dinleyicileri. Aşarlar lâmekanları.
Sonra içlerinden biri dayanamaz şöyle der:
Ey aşanımız ve aştıranımız
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Kâinatı sallarken dilinin raksında
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Aklımız akıllarımıza gelmese
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Temâdî olsun senin şanın
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Zira sükûtun korkutur bizi
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Yakma daha fazla desek de
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Ah, duyma bizi ve it'ab et
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Aslında hepsi böyle düşünür ve böyle der. Şu söz, şu mükâleme hiç bitmese... Safa ile Merve arasında gidip gelir gibi, havf ve recânın arasında gezinirken, akılları hiç akıllarına gelmese... Kâh hamdetseler sözü dinlerken... Kâh sığınsalar sözün sâhibine... Kah hüzünlere gark olsalar, kah ümid yamaçlarında serinleseler... Tilâveti işitiyor olmanın hazzını sürekli duysalar... Dahası tilâvetle yansalar... Bir taraftan yakma bizi daha fazla diye inlerken, ne olur bize aldırma ve sen devam et diye özür beyan etseler... Biteviye bir yanış olsa onlarınki... Sükut hiç olmasa... Sonsuzluktan ünleniyor gibi gelen şu tilavet sonsuza kadar susmasa...
Zaman dursa, akış dursa, nizam akmasa, yalnız şu tilavet duyulsa ve şu tilavet yaşansa... Tilavet bir ömür olsa...
Onlar böyleyken, göklerde güneşler parlamaya başlar. Çiçekler bir bir boy verir. Saçılıyordur ilâhî ganimetler. Çünkü, kelâm O'nun kelâmı, zikir O'nun zikridir. Duyulan başka ne vardır? Hissedilen başka ne vardır? Yaşanan başka ne vardır? Gerçek şu ki duyulan, hissedilen ve yaşanan hiçbir şey yoktur; ancak söz vardır; hayat yoktur, ölüm yoktur, O'nun sözü vardır. Sözü vardır âlemlere kanatlanan ve sözü vardır kanatlandıran âlemlere.
Sözüdür aramızda bulunup ***üren ötelere. Seslenen akıllara ve gönüllere sözüdür. "Asra yemin olsun ki insan hüsrandadır. Ancak iman edenler ve güzel amel işleyenlerle birbirlerine Hakkı ve sabrı tavsiye edenler müstesna" diyen sözüdür. "Ey insan! Seni Kerim olan Rabbine karşı aldatan nedir?" diyen de sözüdür. Sarsan tutup omuzlarımızdan sözüdür. Kalbimize ferahlık veren esenlik meltemi sözüdür. Aklımızı silkeleyen de sözüdür. Okşayan alnımızda perçemimizi yine sözüdür: "Ey nefislerinde haddi aşan kullarım! Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin" diyen sözüdür. Bunları deyip de yetiren sözüdür.
***
Etraf artık sağnak sağnak gözyaşıdır. Gözyaşı ne kelime; akan öz yaşıdır. Gözyaşı rahmettir; gözyaşı berekettir. Gözyaşı şimdi lütuf ve inayettir. Hâfız da artık "Sen doğru söyledin Azim olan Allahım" demiş, susmuş ve sessizce gözyaşı olmuştur.
Gürledikçe gürül gürül
Güllerle gelir gibidir yüreklerimize
Ağlamak tilâvetin diğer adı. Gözyaşının hüzün menfezlerinden boşalması anı tilâveti bekler. Tilâvet, ötelerin sözünün gönülden dile akması. Gönlün Hak'la, dilin de gönülle olması... Tilavet, Hak'ka tercüman olma ve Hak sözünü dillendirme neşvesi...
Yürek bulutları dolmuş, rahmet kıvılcımları da erişmişse, zamanın adı bellidir: Kur'an zamanı. Zaman tilâvet zamanı. Zaman sözü dinleme ve söz arzetme zamanı. Zaman mükâleme zamanı. Zaman Hâfız'ın zamanı...
Diz çöker Hâfız. Yumulur gözleri. Yumulur, lâkin ötelere açılır gözleri. Biter artık tüm dünya sözleri. Bir sıcaklık kaplarken özleri, nefesler tutulur. Gözlerde kamaşmalar olur. Haşyet ürpertileri sarar herkesi... Meleklerdir aslında saran herkesi... Masum, saf, pırıl pırıl melekler... Sadakat timsali can melekler... Haber verirler hep birbirlerine. Kopup gelirler tilâvet yerine... Dolar küçücük mekan... Etraf nur üstüne nur olur. Göklere yollar kurulur. Yollar sayısız, yollar mahlukatın nefeslerince... Yollar taa sonsuza uçurur.
Hâfız önce Sözün Sahibi'ne sığınır; kovulmuş şeytandan... Sonra başlarım der, Rahman ve Rahim olan O'nun adıyla. Hafız Kur'an tilâvet eder. Öteler önünde pır pır... Ağzında sırlı anahtarlar, kapılar birer birer açılır. Aşar lâmekanları. Yanında gül bahçelerinde dolaşan kardeşleri; Kur'an dinleyicileri. Aşarlar lâmekanları.
Sonra içlerinden biri dayanamaz şöyle der:
Ey aşanımız ve aştıranımız
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Kâinatı sallarken dilinin raksında
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Aklımız akıllarımıza gelmese
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Temâdî olsun senin şanın
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Zira sükûtun korkutur bizi
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Yakma daha fazla desek de
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Ah, duyma bizi ve it'ab et
Güllerle Hâfız, gürle Hâfız
Aslında hepsi böyle düşünür ve böyle der. Şu söz, şu mükâleme hiç bitmese... Safa ile Merve arasında gidip gelir gibi, havf ve recânın arasında gezinirken, akılları hiç akıllarına gelmese... Kâh hamdetseler sözü dinlerken... Kâh sığınsalar sözün sâhibine... Kah hüzünlere gark olsalar, kah ümid yamaçlarında serinleseler... Tilâveti işitiyor olmanın hazzını sürekli duysalar... Dahası tilâvetle yansalar... Bir taraftan yakma bizi daha fazla diye inlerken, ne olur bize aldırma ve sen devam et diye özür beyan etseler... Biteviye bir yanış olsa onlarınki... Sükut hiç olmasa... Sonsuzluktan ünleniyor gibi gelen şu tilavet sonsuza kadar susmasa...
Zaman dursa, akış dursa, nizam akmasa, yalnız şu tilavet duyulsa ve şu tilavet yaşansa... Tilavet bir ömür olsa...
Onlar böyleyken, göklerde güneşler parlamaya başlar. Çiçekler bir bir boy verir. Saçılıyordur ilâhî ganimetler. Çünkü, kelâm O'nun kelâmı, zikir O'nun zikridir. Duyulan başka ne vardır? Hissedilen başka ne vardır? Yaşanan başka ne vardır? Gerçek şu ki duyulan, hissedilen ve yaşanan hiçbir şey yoktur; ancak söz vardır; hayat yoktur, ölüm yoktur, O'nun sözü vardır. Sözü vardır âlemlere kanatlanan ve sözü vardır kanatlandıran âlemlere.
Sözüdür aramızda bulunup ***üren ötelere. Seslenen akıllara ve gönüllere sözüdür. "Asra yemin olsun ki insan hüsrandadır. Ancak iman edenler ve güzel amel işleyenlerle birbirlerine Hakkı ve sabrı tavsiye edenler müstesna" diyen sözüdür. "Ey insan! Seni Kerim olan Rabbine karşı aldatan nedir?" diyen de sözüdür. Sarsan tutup omuzlarımızdan sözüdür. Kalbimize ferahlık veren esenlik meltemi sözüdür. Aklımızı silkeleyen de sözüdür. Okşayan alnımızda perçemimizi yine sözüdür: "Ey nefislerinde haddi aşan kullarım! Allah'ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin" diyen sözüdür. Bunları deyip de yetiren sözüdür.
***
Etraf artık sağnak sağnak gözyaşıdır. Gözyaşı ne kelime; akan öz yaşıdır. Gözyaşı rahmettir; gözyaşı berekettir. Gözyaşı şimdi lütuf ve inayettir. Hâfız da artık "Sen doğru söyledin Azim olan Allahım" demiş, susmuş ve sessizce gözyaşı olmuştur.
Mehmet Lütfi Arslan
