Birçok uygulama bazı bilgileri geçici olarak tutup, daha sonra o bilgileri kullanarak işlemler yapar. Ancak bu bilgiler sadece uygulama çalıştığı sürece erişilebilir durumdadır. Çünkü; bellek, uygulama çalışırken bilgileri geçici olarak tutmak için kullanılır. Bu şekilde çalışan uygulamalara hesap makinası örnek olarak verilebilir. Yani kullanıcıdan birkaç veri alıp bunları hemen işleyen ve bu bilgilerin daha sonra kullanılması gerekmediği için geçici olarak tutulmasında sakınca olmayan uygulamalardır.
Ancak her uygulama bu şekilde geliştirilemez. Çünkü alınan bilgilere uygulama kapatıldıktan sonra da erişilmesi gerekebilir. Bu durumda bilgileri bellek dışında, veriyi kalıcı olarak tutabilecek bir ortama, örneğin; disklere kaydetmek gerekecektir. İşte bu ihtiyacı karşılamak için farklı yöntemler geliştirilmiş ve günümüzde çok büyük miktarlarda veri tutan sistemler tasarlanmıştır.
Kısaca bu gelişime bakacak olursak; ilk olarak, günümüzde de halen çok sık kullanılan veri tutulabilecek belki de en basit yapısal olmayan sistemin text dosya olduğu söylenebilir. Ancak, bu yapılar da zamanla yetersiz kalmış ve yapısal fakat hiyerarşik olmayan çözümler geliştirilmiştir. Bu başlık altında Comma Separated Value (CSV) dosyalar, Microsoft Exchange dosyaları, Active Directory dosyaları örnek olarak verilebilir.
Zamanla, sadece veriyi tutmuş olmak da yetersiz kalmış ve verileri hiyerarşik bir yapıda tutma gereksinimi doğmuştur. Bu yapıya da verilecek en güzel örnek XML teknolojisidir. Bu yapının da yetersiz kaldığı durumlar için ilişkisel (Relational) veri depolama sistemleri geliştirilmiştir. İlişkisel veri depolama modeli günümüzde yoğun olarak kullanılmaktadır. Bu modelle saklanan verileri yönetmek için geliştirilen uygulamalara da ilişkisel veritabanı yönetim sistemi (Relational Database Management System, RDBMS) adı verilmektedir.
Böylece veritabanını (Database), veriyi daha sonra kullanılabilmesi ya da sadece depolanması amacıyla belli bir formatta tutan sistem olarak açıklayabiliriz.
Günümüzde büyük miktarlardaki verileri depolamak için ve bunları yönetmek için çeşitli firmaların geliştirmiş olduğu uygulamalar vardır. Bu uygulamalara örnek olarak Microsoft SQL Server, Oracle ve Microsoft Access verilebilir.
Şimdi veriye erişim teknolojilerinden bahsedilmesi gerekmektedir. Peki nelerdir bu teknolojiler?
Veriye Erişim Teknolojileri
ODBC (Open Database Connectivity)
Microsoft ve diğer kuruluşların geliştirdiği bu teknoloji ile birçok veri kaynağına bağlanarak, veri alışverişi yapılabilmektedir. ODBC uygulama ortamlarına bir API sunmakta ve uygulamaların farklı sistemlere bağlanılabilmesini sağlamaktadır.
ODBC teknolojisi 1990 öncesi geliştirilmiş olmasına rağmen ADO.NET platformunda da yer alan bir teknolojidir. ODBC hem yerel (local) hem de uzaktaki (Remote) veri kaynaklarına erişmek için kullanılabilecek bir veri erişim teknolojisidir.
DAO (Data Access Objects)
DAO, ODBCnin aşağı seviye diller için (C,C++) geliştirilmiş olması ve kullanımının zor olması nedeniyle, Microsoft tarafından Visual Basic 3 ile geliştirilmiş ve kullanımı çok kolay bir teknolojidir. Microsoftun, Microsoft Access veritabanlarına erişim standardı olan Jet için geliştirdiği bu model, halen VB6dan MS Accesse erişim için en hızlı yöntemdir.
RDO (Remote Data Objects)
Microsoftun Visual Basic 4 ile duyurduğu RDO, DAOnun ODBC sağlayıcısındaki eksikliğini gidermek için geliştirilmiştir. Uzak veri kaynaklarına erişimde ODBCnin daha performanslı kullanılmasını sağlar.
OLE DB (Object Linking and Embedding DataBase)
ODBCde olduğu gibi driver (sürücü) mantığıyla çalışan OLE DB, arka tarafta COM arayüzünü kullanan bir tekniktir. Kaydettiği gelişme ile bir çok sisteme bağlantı için kullanılabilmektedir. Bu başarısından dolayı da ADO.NET içerisinde önemli bir yeri vardır.
ADO (ActiveX Data Objects)
ADO aslında arka planda OLE DB teknolojisini kullanan ve veriye erişimi daha da kolaylaştıran, yüksek seviye programlama dilleri için veri erişiminde tercih edilen bir teknolojidir.
ADO, ADO.NETe temel oluşturduğu söylenen bir teknoloji olmasına rağmen bu tam olarak doğru değildir. Bunun en büyük nedenlerinden birisi de ADOnun COM desteğine gereksinim duymasıdır. Günümüzde bazı platformlarda halen kullanılan bu teknoloji, XML standardına destek vermek için eklentilerle güçlendirilmesine rağmen, XML formatındaki veriyi sadece taşıyabilmektedir. Aksine, ADO.NET, XML standardı üzerine kurulmuş ve veriyi taşırken de XML formatını kulllanan bir teknoloji olarak geliştirilmiştir.
ADO.NET
ADO.NET, Microsoftun .NET platformunda çok önemli bir yere sahip, .NET uygulamalarından, her türlü veri kaynağına erişim için gerekli hazır tipleri olan, COM desteği gerektirmeyen, XML standardı üzerine kurulmuş ve en önemlisi de .NET Frameworkün imkanlarını kullanabilen, ADOnun gelişmiş bir versiyonu olmaktan çok, yeni bir teknoloji olarak karşımıza çıkmaktadır.
ADO.NET, .NET Framework ün bir parçası olarak 1.0dan itibaren, .NETin tüm versiyonlarında yer almaktadır. Ayrıca veri işlemlerini çok kolaylaştıran ve nesneye yönelik programlama (Object Oriented Programming) modeline uygun yapısı nedeniyle son derece kullanışlı bir platformdur.
