Yasanmıs bır korku hıkayesı

0HasanSabbah0' Alıntı:

Ben doğduktan 2 gün sonra annem ve babam
benim de içinde bulunduğum bir araba ile kaza
yapmışlar. Allahın hikmeti benim burnum bile
kanamazken annem ile babam maalesef hakkın
rahmetine kavuşmuşlar. Beni dedem ve nenem
büyüttü. Onlar benim her şeyim di annem ve
babam olsalar ancak öyle severdim. Ama Çok
kötü bir şey oldu dedem şeker hastası oldu ve
git gide çok kötü oluyordu. O zamanlar
durumumuzda iyi değildi maddi olarak şehirde
bir tane devlet hastanesi vardı ve onlarda
doğru düzgün ilgilenmiyordu bile. Gözlerimin
önünde ölüme gidiyordu adeta dedem ve
maalesef büyük Marmara depreminden 2 saat
önce 17 ağustos 1999’da kaybettik dedemi adeta
dünya başıma yıkılmıştı. Aynı günün sabahı
köye defnettiler. Abartısız 1 hafta her gece
köydeki akrabamızın evinden kaçarak dedemin
mezar ına gidiyordum ve onun toprağına sarılıp
yatıyordum ve her gün de dayım sabah ezanına
karşı bazen daha erken gelip beni alıyordu.
Köydeki son günümüzde gene evden kaçıp
dedemin mezarına gittim. Uyumuş kalmışım
sonra arkamdan bir el bana dokundu. Ben yine
dayım geldi zannettim ve beni rahat bırak gibi
bir şeyler söylüyordum. Arkamı döndüm bi
baktım karşımda dedem. İnanın hiç korkmadım
ve sarıldım ona bana dedi ki; senin yerin burası
değil oğlum bak annenle babanda Çok
üzülüyorlar. Bir daha buraya sadece dedeciğine
dua etmek için gel. Dedi. Bir an gözlerim
kapandı ve gözlerimi tekrar açtığımda sabah
ezanı okuyordu. Sonra dayım geldi ve götürdü
beni. Eve geldiğimde yaşadığım o şey rüyamı
yoksa gerçek mi bir türlü ayırt edemiyordum.
Derken istem dışı elimi cebime attım ve
cebimde bir kağıt vardı. Kağıdı açtım baktım ve
içinde arapça rakamlar vardı. Kuran okumayı
bildiğim için çözmüştüm hemen bu sayılar 3
tane tarihi gösteriyordu. Ilk tarih 12 temmuz
2001 2. Tarih 27 mayıs 2007 ve son olarakta 3.
Tarih 5 ekim 2014 tü. O günden sonra dedemin
hayalini hiç görmemiştim…….Ta ki kağıtta
yazan o ilk tarihe kadar yani 12 temmuz 2001
de bir yaz günü köyde arkadaşlarla otururken
yanıma Çok sevdiğim bi arkadaşım geldi
bisikletiyle beraber bana hadi gel gezelim
arkama atla dolaşırız dedi. Bizim maddi
durumumuz kötü olduğu için bisikletimde
yoktu ve tamam geliyorum dedim. Ayağa
kalktım tam bisiklete doğru giderken dondum
kaldım adeta arkadaşımın arkasında dedem
durmus bana “gitme oğlum” diyordu. Donup
kalmıştım tabi bunu sadece ben duyuyordum
ve kendime gelip ; ben gelmicem dedim.
Arkadaşım söylenerek gitti biraz daha dolaşıp
eve vardım. Akşam yemek yerken bi çığlık sesi
geldi. Kadı nlar ağlayıp bağırıyordu ses beni
bisiklete davet eden arkadaşımın evinden
geliyordu.sonra gittik ki çocuk otoyola çıkmış ve
bi araba çarpmış. Oracıkta ölmüş çocuk. Bu
olayın yüzünden bi ay konuşmamıştım bi kaç
sene sonra kendime gelmiştim artık ama o
tarihlerin bi anlamı olduğunu biliyordum artık
lafı fazla uzatmıcam ikinci tarihte ben
askerdim yani 27 mayıs 2007’de hakkari
çukurcada yapıyordum askerliğimi o gün
intikale çıkacaktık. O gün sanki şehit olacak
gibi bir his vardı içimde ama görev kimseye
birşey diyemedim. Intikalin 15. Km falan
birden bi bomba patladı. Tim ikiye
b ölü nmüştü. Ve ben arkadaki bölümdeydim. Ve
birden bire tim dağıldı tek başıma kalmıştım.
Ve birden yine dedemin hayalini gördüm. Bana
; oğlum arkana bak diyordu. Birden döndüm ve
bir teröristle yüz yüze geldim. Silahı bana
doğrultmuştu ve Allahın hikmeti ondan önce
davrandım ve onu vurdum öldü mü ölmedi mi
bilmiyorum.sonra destek kuvvet geldi. O gün 5
şehit vermiştik ve dedem yine benim hayatimi
kurtarmıştı.askerliğim bitti ve şimdi evliyim iki
kızım var ve 3. Tarihte ne olacak bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla ...