- 13 Eki 2009
- 211
- 0
Yaşanmış bir olaydır.. Kahramanları rüya ya da hayal olmayan… yaşamın içinden yaşam kadar ve ölüm kadar gerçektir bu olay
İsmail üsteğmen çocukluğundan beri yüreğini vatan sevdasından başka her sevdaya kapatmış olan ve vatana hizmet için canını hiçe sayabilen, gözü kara yürekli, mert ve Askerlik mesleği için de gelecek vadeden bir subaydı. Harp okulu sonrası birkaç yıl İç Anadolu’da görev yaptıktan sonra Diyarbakır ilinde görev aldı.
Burada bulunduğu sürede gördü ki asıl görevi şimdi başlıyordu. Su uykuya dalsa da düşmanın uyumadığı, pusuların kol gezdiği, namert meydanlarında mert savaşı var! Vatana göz koyan, vatanın bayrağına, devletine, askerine düşman olanlar var. Zulüm var, kan var…
İsmail üsteğmen girdiği pek çok çatışmada can telaşına düşmeden, vatan sevdası ile ve askeri yeteneği ile savaşmış, dağda acımadan, utanma dan, Yaradan’ı düşünmeden, çoluk, çocuk, kadın, yaşlı, sivil, asker, memur ayırt etmeden yok etmeye programlanmış teröristleri yıldırmayı başarmıştı. Onun adını duyan vatan hainleri inlerinden çıkamaz olmuşlar ve buna bir çözüm arama telaşına düşmüşlerdi…
Ve bir gün içinde İsmail üsteğmenin de bulunduğu askeri araç bir karakoldan diğerine vatan savunması için intikal ederken Kulp ilçesi kırsalında bir çocuk fırladı aracın önüne;
İki elini iki yana açarak bağıyordu.
---- Duruuuuuuuuuuuuuuuuuun
---- Komutanııım! Yetişin! Köyümüzü yakıyorlar!
Diye haykırdı….
Araçtakiler durumun pusu olmasından kaygılı idiler ancak İsmail üsteğmen aracı kullanan Uzman çavuş’a
--- Dur
diye gürledi, onun emrini ikiletmek Azrail’e bekle demekten farksızdı ve ******n 30 metre kadar önünde asıldı frenlere ilk önce İsmail üsteğmen fırladı araçtan hızla çocuğa doğru koşuyordu “Sakin ol” diyerek ama biraz önce bağıran çocuk lal olmuştu sanki geri geri gidiyordu…
Arkadan gelen diğer araçta ******n 30-40 mt kadar gerisinde durmuş ve araçtan birkaç asker daha inmişti…
Üsteğmenin amacı ****** sakinleştirmek ve ******n hangi köyden olduğunu anlayıp o köye yardıma gitmekti…
Ama…
Ama…
Ama!!! Bu bir pusu idi…
Tam çocuğa 10-15 metre kala Üsteğmenin ve arkadaşlarının aşinası olduğu o kahpe keleş sesleri yeri görü inletmeye başladı, İsmail ütgm. Çocuğa elini uzattı korumak ister gibi ama sağ tarafından kurşunlar kovandan çıkmış arılar gibi yağıyordu, ilk kurşun sağ pazusunu delip göğsüne girdi ayakta balta yemiş ulu bir çınar gibi sendeledi yiğit üsteğmen kurşunların geldiği tarafa döndü… o zamana kadar araçtakiler siper almış karşı ateşe başlamışlardı ancak İsmail Üsteğmen açık hedefti ve tüm namluların hedefin de o vardı ikinci kurşun göğsünü deldiğinde sol dizi üzerine çoktü, kurşunlara ve kendine durmadan ateş kusan kahpe namlulara inat o kurşunları göğüslemek ister gibi ilerlemeye çalıştı 5. kurşundan sonra dayanacak takati kalmamıştı ve yüz üstü kanı ile vatan yaptığı, toğrağını kucakladı "Allah" diye gürleyerek…
Ve İsmail üsteğmen oracıkta Allah’ın rahmetine kavuşup şehit oldu… Çocuk kargaşadan yararlanıp şose yoldan bayır aşağı kaçtı… Teröristler bir vatan evladını daha şehit etmenin ve küçük bir çocuk masumiyetinde pusu kurmuş olmanın hazzını yaşadı…
Vatan toprağı bir şehidin kanını daha öptü ve o şehidi sarıp ak kundağa Yaradan’ın cennetine yolladı…
“Vatan sağ olsun” dedi bir ana gururlu gözlerindeki yaşı gizlerken…
Öyle ya;
Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandı ve toprak; eğer uğrunda ölen varsa vatandı!
Vatan Sağolsun Komutanım!...
İsmail üsteğmen çocukluğundan beri yüreğini vatan sevdasından başka her sevdaya kapatmış olan ve vatana hizmet için canını hiçe sayabilen, gözü kara yürekli, mert ve Askerlik mesleği için de gelecek vadeden bir subaydı. Harp okulu sonrası birkaç yıl İç Anadolu’da görev yaptıktan sonra Diyarbakır ilinde görev aldı.
Burada bulunduğu sürede gördü ki asıl görevi şimdi başlıyordu. Su uykuya dalsa da düşmanın uyumadığı, pusuların kol gezdiği, namert meydanlarında mert savaşı var! Vatana göz koyan, vatanın bayrağına, devletine, askerine düşman olanlar var. Zulüm var, kan var…
İsmail üsteğmen girdiği pek çok çatışmada can telaşına düşmeden, vatan sevdası ile ve askeri yeteneği ile savaşmış, dağda acımadan, utanma dan, Yaradan’ı düşünmeden, çoluk, çocuk, kadın, yaşlı, sivil, asker, memur ayırt etmeden yok etmeye programlanmış teröristleri yıldırmayı başarmıştı. Onun adını duyan vatan hainleri inlerinden çıkamaz olmuşlar ve buna bir çözüm arama telaşına düşmüşlerdi…
Ve bir gün içinde İsmail üsteğmenin de bulunduğu askeri araç bir karakoldan diğerine vatan savunması için intikal ederken Kulp ilçesi kırsalında bir çocuk fırladı aracın önüne;
İki elini iki yana açarak bağıyordu.
---- Duruuuuuuuuuuuuuuuuuun
---- Komutanııım! Yetişin! Köyümüzü yakıyorlar!
Diye haykırdı….
Araçtakiler durumun pusu olmasından kaygılı idiler ancak İsmail üsteğmen aracı kullanan Uzman çavuş’a
--- Dur
diye gürledi, onun emrini ikiletmek Azrail’e bekle demekten farksızdı ve ******n 30 metre kadar önünde asıldı frenlere ilk önce İsmail üsteğmen fırladı araçtan hızla çocuğa doğru koşuyordu “Sakin ol” diyerek ama biraz önce bağıran çocuk lal olmuştu sanki geri geri gidiyordu…
Arkadan gelen diğer araçta ******n 30-40 mt kadar gerisinde durmuş ve araçtan birkaç asker daha inmişti…
Üsteğmenin amacı ****** sakinleştirmek ve ******n hangi köyden olduğunu anlayıp o köye yardıma gitmekti…
Ama…
Ama…
Ama!!! Bu bir pusu idi…
Tam çocuğa 10-15 metre kala Üsteğmenin ve arkadaşlarının aşinası olduğu o kahpe keleş sesleri yeri görü inletmeye başladı, İsmail ütgm. Çocuğa elini uzattı korumak ister gibi ama sağ tarafından kurşunlar kovandan çıkmış arılar gibi yağıyordu, ilk kurşun sağ pazusunu delip göğsüne girdi ayakta balta yemiş ulu bir çınar gibi sendeledi yiğit üsteğmen kurşunların geldiği tarafa döndü… o zamana kadar araçtakiler siper almış karşı ateşe başlamışlardı ancak İsmail Üsteğmen açık hedefti ve tüm namluların hedefin de o vardı ikinci kurşun göğsünü deldiğinde sol dizi üzerine çoktü, kurşunlara ve kendine durmadan ateş kusan kahpe namlulara inat o kurşunları göğüslemek ister gibi ilerlemeye çalıştı 5. kurşundan sonra dayanacak takati kalmamıştı ve yüz üstü kanı ile vatan yaptığı, toğrağını kucakladı "Allah" diye gürleyerek…
Ve İsmail üsteğmen oracıkta Allah’ın rahmetine kavuşup şehit oldu… Çocuk kargaşadan yararlanıp şose yoldan bayır aşağı kaçtı… Teröristler bir vatan evladını daha şehit etmenin ve küçük bir çocuk masumiyetinde pusu kurmuş olmanın hazzını yaşadı…
Vatan toprağı bir şehidin kanını daha öptü ve o şehidi sarıp ak kundağa Yaradan’ın cennetine yolladı…
“Vatan sağ olsun” dedi bir ana gururlu gözlerindeki yaşı gizlerken…
Öyle ya;
Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandı ve toprak; eğer uğrunda ölen varsa vatandı!
Vatan Sağolsun Komutanım!...
