Güneydoğu ve Yaşadıklarım...

Nefessiz okudum...
Devamını heyecanla bekliyorum...

Üç Lahmacun...!

Uzun zamandır izine gitmemiştim, operasyonların ve hareketliliğin azalmasından istifade etmek istedim ve nasıl olsa kabul edilmez düşüncesi ile izin isteğimi yazılı olarak bildirdim. Aynı gün gelen cevap beni hem mutlu etti hem de aklımı yine karakolda bırakacak olmamdan dolayı içim buruldu...

Vedalaştım askerlerimle, onları yokluğumda karakolu komuta edecek devreme emanet ederek aklım arkada, kalbim bmlünmüş... çıktım yola...

ANKARA
---------
Sakarya caddesine gittiğimde yıllardır görmediğim bir arkadaşımı aradım, önce onunla dalga geçen biri zannetti beni , kapattı telefonu. Yeniden aradım , Allahım o ne çığılktı... Yarım saat geçmeden geldi, dolaştık biraz, Çankırı caddesinin özlediğim çayını yudumlarken ;

- " Açsındır sen , gel sana 3 lahmacun yedireyim yine " ...

dediğinde gözlerim doldu, saklamaya çalışsamda anladı yine orada olmadığımı, sarıldı ...
Susuyorduk, ama söylenecek o kadar çok şey vardı ki...

Çucuk ilçesinin şirin bir köyü vardır, Meşeli adı, çok kimse bilmez, ama gençlik yıllarımızın henüz başlarında çok pikniğe gitmişizdir, yine gittik...

Anlat dedi ve ağaca yaslanarak kapadı gözlerini... ;

Üç Lahmacun... !
-------------------

Tipi öylesine yoğunlaşmıştı ki, askerler arasındaki mesafeler beşer metre olmasına rağmen görmekte zorlanıyorduk, hiç bir şey göremiyorduk, ama bu ; görülemeyeceğimiz anlamına da gelmiyordu...

Tahsin geldi yavaşça yanıma, sakalları donmaya başlamıştı, günlerdir arazideydik, adım attığı yerlere baktım, hafif kırmızılık vardı ayak izlerinde, yine yarası patladı dedim kendi kendime, içim açıdı , nefes alamaz oldum bir an ; hepsiyle gurur duyuyordum...

- " Komutanım, çok özür dilerim ama , kuytu bir yer bulmaya çalışsak olur mu, arkadaşlar çok yoruldu, nefes almakta zorlananlar var " ...

Bunları söylerken bir taraftan da donan kar maskesindeki ince buz tabakasını kırmaya çalışıyordu.

Yaklaşık 1,5 saat sonra korunabileceğimiz bir yer bulduk, çevre emniyetini alarak bulduğumuz kuytuya doluştuk, tehlikeli olsa da yapacak bir şeyimiz yoktu ; " cehennemden cennete düşmüş " gibi olmuştuk. Herkes cep ocaklarını yakarak donan konservelerini çözemeye çalışıyordu ;

- İki fasülyeye bir ton balığı verilir...
- Lazoğlu, bu hamsi de sen gibi pörtleki içi geçmiş...
- Kim aldı lan benim çözülmüş ton balıklarımı...
- Fazla çatalı olan var mı, kırıldı yine benimki...
- Müyendiz, sana kaç kere dedim şu çoraplarını çıkarma diye, ölecez senin yüzünden...

Gülmekten kendimi alamıyordum, sürekli değişseler de, sürekli yerlerine yenileri gelse de ; hepsiyle gurur duyuyordum , neşelerini asla kaybetmiyorlardı, biliyorlardı ki en küçük bir moral bozukluğu timin tamamına aksediyor, hareket kabiliyetimizi dahi kısıtlıyordu.

Tam bunları düşünürken içlerinden biri ;

- " Ah be dedi, 3 lahmacun için neler vermezdim şimdi, nasıl canım çekti " ...

Müyendizti bu, İTÜ yü son sınıftan terkederek tecil bozup askere gelmişti, tam bir milliyetçi ve vatanseverdi.

Hızlı fakat sessiz adımlarla ileri gözetleyicilerden biri geldi yanıma, kulağıma eğilerek ;

- " Komutanım, yaklaşık 50 kişilik bir grup üzerimize doğru geliyor, bizi farketmediler, ama yön değiştirmediler " ....

Sayları çok fazlaydı, biz 30 kişiydik, başederdik, ama askerlerin yorgun halleri beni düşündürüyordu...

Hemen gizlendiğimiz yerden çıktık, yaklaşık 50 metre üzerimizde bulunan kayalıklara havancıları ve ağır makinalıları gönderdim, 23 kişi kalmıştı geriye. Kalanlardan 9 tanesini ileri gözetleyici konumunda bırakarak 7 şer kişi 2 grubu da kayalıkların hemen altına sağlı sollu yerleştirdim, pozisyonumuzu almıştık; bekliyorduk...

Tipi etkisini azaltsa da devam ediyordu, artık onları net bir şekilde görebiliyorduk , havanların ve ağır makinalıların atışı ile topyekün atış başlayacaktı, tam bir sessizlik hakimdi, duyabildiğimiz ıslık çalan rüzgârdı sadece. İşaret verdiğimde havanların ıslığı ile birlikte ağır makinalılar ortalığı savaş alanına çevirdi, suni bir tipi yaratmıştık çevremizde, gremiyorlardı bizi... Kar bulutu kalktığında yaklaşık 10-15 tanesinin hareketsiz yattığını gördüm, güzel, hem de çok güzeldi bu, diğerleri ise rastgele atış yapıyorlardı, ama tek tek gelen atışları farkettim o an, keskin nişancıları vardı, iz kolluyordu...

Yaklaşık 2 saat geçmişti, yaklaşamıyorlardı, cephanemiz fazlası ile vardı, bu kez herkes 10 ar kg lık fazladan mini sırt çantası almıştı yanına, bu tipide hava desteiğinin gelmeyeceğini düşünerek daha ben söylemeden yapmışlardı hazırlıklarını...

Önce Halil, sonra Ali düştü yere, her ikisi de omuzlarından vurulmuştu, demek ki keskin nişancı artık görerek atış yapıyordu, " kafanızı kaldırmayın sakın " diye bağırdığım sırada bir şey söylemeye çalışan " Müyendiz " sol yanına çöktü, göğsünü tutuyordu , altındaki kar al al olmuştu, oluk gibi kan akıyordu, koşarak yanına giderken atış bana yönelmişti, ama vuramadı...

Başını ellerimin arasına alarak dizlerime koydum yavaşça, bir şeyler mırıldanıyordu, ama anlayamıyordum ;

- " Dönünce benim yerime 3 lahmacun yer misiniz komutanım " ...

dedikten sonra kelimei şehadet getirdikten sonra kapandı gözleri, ağlayamıyordum, nefesim hızlanmıştı, ayağa kalktım , kanasımı alarak atış yapanı bulmaya çalışıyordum, bana atış yaparsa görebilirdim ancak onu, el işaretleri ile bana bir şeyler söyleyen askerlerimi duymuyordum bile, dikkatimi sadece duyacağım o ıslık sesine vermiştim ki duydum o ıslığı ; kanasın ıslık sesini duyduysanız eğer ıskalamıştır sizi , öyle de oldu , görmüştüm onu, atışımı yaptım, ancak vuramadım, tipiden dolayı merminin yönü değişiyordu, ama o iğrenç gülüşünü görebildim...

Bir ıslık sesi daya duydum, ancak bu kez isabet ettirmişti, kalçama giren kurşun platine denk gelerek sekip dışarı çıkmıştı, nefesimi tuttum, atışımı yaptım ; bu ıslığı o duyamamıştı , bir daha da hiç bir şey duyamayacaktı ; yere düştüm , askerlerim beni çekerek tümseğin arkasına almaya çalışıyorlardı , o an cızırtılı telsiz konuşmalarını duydum ;

- " Orada bana tam koordinat verecek biri yok mu, hoca nerde, yine mi vuruldu yoksa " ..

dediğini duydum helikopter pilotunun ; telsizcimiz mors alfabesi ile koordinatları yarım yamalak da olsa vermiş, bölgeye yakın 2 helikopter hemen bize desteğe gönderilmiş , gözlerim kapanırken son gördüğüm şey bize atış yapan bölgeye sorti üstüne sorti yapan 2 süper kobraydı...

Gözlerimi açtığımda Yzb.Dr. u gördüm,

- " Yine mi sen hoca, özelttin kendini " ...

dediğinde ;

- " Hayırlı olsun komutanım, Yzb. olmuşsunuz " dedim ...

- " Tamam herkes birilerini sayıklar, ama sen günlerdir lahmacun diye sayıklıyorsun, nedir bu lahmacunun sırrı kuzum ... "

sözünü bitirmemişti, pencereye döndüm , gözyaşlarımı gizlemeye çalışmıyordum artık,
yaklaşık 20 yıl oldu, lahmacun kokan yere bile giremem o gün bugün...

Nur içinde yat " Müyendiz "...

------------------
DEVAM EDECEK
------------------

teŞEKKÜRLER

allah yardımcın olsun ben daha ne diyeyim yazdıkların için saol...

çok heyecanlı gidiyor okurken kubilaya gerçekten çok üzüldüm

Malabadi köprüsü muheşem,
kapatılıp yanına yaılan yeni köprü sadece taş yığını...

Böyle anıları dinleyince herkez gibi benimde tüylerim dikendiekn oluyor.Bizlerle paylaştıgın için teşekkürler

Söylenecek söz yok. Şehitlerimizin ruhu şad olsun mekanlları cennettin gül bahçeleridir onların.

Yazınızın tamamını soluksuz okudum ve devamını da gönülden diliyorum.

Allah bu Vatan'dan sizin gibi yiğitleri vatanseverleri komutanları eksik etmesin.

Bana ve tüm isteyenlere Özel Kuvvetlere girmeyi nasip etsin Rabbim.

Askerimize , polisimize , Özel Kuvvetlerimize Allah zeval vermesin , yar ve yardımcısı olsun.


Ne Mutlu Türküm Diyene !

allah ordakilerine kolaylik versin

yazılarınızı yeni gördüm ve soluksuz hepsini okudum devamının gelmesi dileği ile ...

Şehitlerimizin ruhu şad olsun mekanları cennett olsun...

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِارَّحِيم
"vatanımın ha ekmeğini yemişim; ha uğruna kurşun!"

Allah Dostumuz Olduktan Sonra, Dünya Düşmanımız Olsa Ne Yazar..
Eline Dilne ve Yüreğine Sağlık Ustam..

Bizimde hayalimizde P.Ö.H olmak var fakat şu gidişata bakılırsa sadece hayal olarak kalacak

İlk kez bu kadar uzun bir yazı dizisi okudum. Çoğunu ağlayarak! Yapmış olduğunuz fedakarlıklar ve vatan aşkı için içten teşekkür ederim. Şehit ve gazilere de!

muhteşem olmuş