Bu konuyu 28.04.2007 tarihinde açmışım yani ben aşkımla tanışalı 8 aydan fazla olmuş...
Dürüst olucağım birçoğunuzun düşündüğü gibi küçük yaşta biri değilim.Özellikle bi msn abazanı değilim.Benim için sanalda herkez aynıdır,dişiliğini kullanarak beni elde etmeye çalışanada yolu gösteririm.Aşkımla aramızdaki ilişkinin bu denli olmasının belkide yegane nedeni farkdı.Yani farklıydı.Herkezden, herşeyden farklıydı.İlk defa gerçekten sevdim, dudakları dudaklarıma gittiğinde kalbini hissettim.Müzik aynıydı ritimler hiç kaçmazdı.Biraz kıskançlık biraz romantizim biraz ondan biraz bundan mükemmel bi aşkın karışımıydık.Hayatta yasak aşklara hiç inanmadım çünkü aşkın yasağı olmamalıydı,aşıklar yasak tanımamalıydı.Gerçekten seviyorsan ve eğer gerçekten istiyorsan onu neden ayrılasınki?Mutlu olmak yerine içten içe çürümeyi günden güne erimeyi ve uzun bir çilenin ardından beklermiydi ölümü?
Anladımki evet aşk var ve beni buldu.Tek şansım vardı onuda kaybettim.Aşk insanın kapısını bir kez çalardı galiba bana erken uğradı bir kahve içip gitti.Giderken benide aldı ama bedenimi bıraktı.İnsan ruhsuz nasıl yaşarsa aşksızda öyledir.Duygusuz ne kadar insan olabilirdikki?Hiç!!!
Şimdi kaybetmişler sokağında kiralık bi ev tuttum.Dertlerimle başbaşa nerdeyse hayatı unuttum.Eskiden umutlarım vardı,istediğimde haykırışlarım ve istediğimde aşkım yanımdaydı.ŞArkılar daha anlamlıydı ve özlediğimde gözleri aklımdaydı.Teninin o sıcaklığı ısıtırdı en soğuk akşamlarda.Elleri cennetten bir bahçe yapmıştı dikenli kalbimi.Yeminlerim vardı tutacağım,uğruna yaşadığımı sensiz olamayacağımı gösterecektim sana.Yanında olacaktım ömür boyu zaman gelip beni alacağı zamana kadar.
Bu konuyu az önce yazdıklarımla değiştirdim.Onun aşkı sadece kalbimde yaşayacak.Ömrüm boyunca hep kaybettim.Bu sefer olucak demiştim.Başardım demiştim,sonunda biri geldi ve beni çekti yakamdan saplandığım bataklıktan.Ama tek bıraktı sağ yanım bataklık sol yanım uçurum.Atlayıp ölmekmidir kurtuluş yoksa çıkardığı bataklığa dönmekmidir?
Artık bildiğim tek şey "Kaybettiğim"
Dürüst olucağım birçoğunuzun düşündüğü gibi küçük yaşta biri değilim.Özellikle bi msn abazanı değilim.Benim için sanalda herkez aynıdır,dişiliğini kullanarak beni elde etmeye çalışanada yolu gösteririm.Aşkımla aramızdaki ilişkinin bu denli olmasının belkide yegane nedeni farkdı.Yani farklıydı.Herkezden, herşeyden farklıydı.İlk defa gerçekten sevdim, dudakları dudaklarıma gittiğinde kalbini hissettim.Müzik aynıydı ritimler hiç kaçmazdı.Biraz kıskançlık biraz romantizim biraz ondan biraz bundan mükemmel bi aşkın karışımıydık.Hayatta yasak aşklara hiç inanmadım çünkü aşkın yasağı olmamalıydı,aşıklar yasak tanımamalıydı.Gerçekten seviyorsan ve eğer gerçekten istiyorsan onu neden ayrılasınki?Mutlu olmak yerine içten içe çürümeyi günden güne erimeyi ve uzun bir çilenin ardından beklermiydi ölümü?
Anladımki evet aşk var ve beni buldu.Tek şansım vardı onuda kaybettim.Aşk insanın kapısını bir kez çalardı galiba bana erken uğradı bir kahve içip gitti.Giderken benide aldı ama bedenimi bıraktı.İnsan ruhsuz nasıl yaşarsa aşksızda öyledir.Duygusuz ne kadar insan olabilirdikki?Hiç!!!
Şimdi kaybetmişler sokağında kiralık bi ev tuttum.Dertlerimle başbaşa nerdeyse hayatı unuttum.Eskiden umutlarım vardı,istediğimde haykırışlarım ve istediğimde aşkım yanımdaydı.ŞArkılar daha anlamlıydı ve özlediğimde gözleri aklımdaydı.Teninin o sıcaklığı ısıtırdı en soğuk akşamlarda.Elleri cennetten bir bahçe yapmıştı dikenli kalbimi.Yeminlerim vardı tutacağım,uğruna yaşadığımı sensiz olamayacağımı gösterecektim sana.Yanında olacaktım ömür boyu zaman gelip beni alacağı zamana kadar.
Bu konuyu az önce yazdıklarımla değiştirdim.Onun aşkı sadece kalbimde yaşayacak.Ömrüm boyunca hep kaybettim.Bu sefer olucak demiştim.Başardım demiştim,sonunda biri geldi ve beni çekti yakamdan saplandığım bataklıktan.Ama tek bıraktı sağ yanım bataklık sol yanım uçurum.Atlayıp ölmekmidir kurtuluş yoksa çıkardığı bataklığa dönmekmidir?
Artık bildiğim tek şey "Kaybettiğim"
Son düzenleme: